Παράνομος έρωτας

Δημιουργός: χρήστος

και πάλι η πομπηία, πηγή έμπνευσης...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όπως γλυκά βυθίζονταν το δείλι ο ήλιος μονάχος
στον κόλπο της Νεάπολης, κρυφά ήρθες να με βρεις
ασήμαντος μα δυνατός ήμουνα μονομάχος
κι από γνωστή οικογένεια εσύ αρχοντική.

λίγο πριν ο Βεζούβιος ξεράσει γκρίζο χιόνι
σ' ένα σφιχτό παράνομο σ' είχα εναγκαλισμό
και σου ορκιζόμουνα στο φως μέρας που ξημερώνει
αιώνια να κρατώ αγκαλιά το σώμα το λευκό.

και φαίνεται ο όρκος μου βγήκε αληθινός
κι ήρθε και πάγωσε η στιγμή κάτω από τόνους τύρφης
τι κι αν μας λούζει άπλετο φως ένα ηλεκτρικό
να σ' αγαπώ ελεύθερα μπορώ με δίχως τύψεις.

κι εσύ επισκέπτη αν σήμερα το δρόμο ακολουθήσεις
της Πομπηίας τον φαρδύ και πλέον κεντρικό
μες στο στρατώνα δυό κορμιά άψυχα θα αντικρίσεις
σ' ένα αιώνιο γύψινο σφιχτό εναγκαλισμό

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-03-2005