η καντάτα της δέσποινας [α' μέρος]

Δημιουργός: iptamenos_gatos, Ιωαννης Χριστοπουλος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήρθε η ώρα να βγάλω κι εγώ αυτά που έχω μέσα μου, τις σιωπές, τα τραγούδια, τον νεογέννητο έρωτα που φώλιασε μέσα στην καρδιά μου.... να τα κάνω μουσικές, ήχους, χρώματα, βροχή μα πάνω από όλα να τα κάνω λέξεις.
Λέξεις όχι για μένα, μα για τον μοναδικό και μόνο σκοπό, για να μπορώ να μιλήσω με όλους εσας που δεν ξέρω για τη μικρή μου δέσποινα.
Η δέσποινα λοιπόν, είναι ένα κορίτσι πέρα από την άκρη της θάλασσας, που όταν ήταν μικρή τα παραμύθια της έλεγαν για ιππότες, που άλλωστε κάποτε ζούσαν στη γειτονιά της, και γεννημένο μέσα από τους ήχους της θάλασσας που λάτρεψαν σχεδόν ερωτικά τους βράχους του νησιού της.
Η δέσποινα είναι ένα κορίτσι που πρώτα ξέρει να γελάει με τα μάτια και μετά με τα χείλια, πράγμα σπάνιο για άνθρωπο, είναι η σιωπή ενός κρυφού φεγγαριού και ο ήχος ενός χρυσάνθεμου
Γι αυτούς τους λόγους γράφτηκε ετούτη η μικρή καντάτα. Κλείστε τα μάτια λοιπόν, φέρτε στο ονειρό σας ένα κρυφό φεγγάρι και ένα γιασεμί κι ακούστε για τη δέσποινα...

Λαμία 22.1.2009
Γ.Χ.




Βράδυ Δεκεμβρίου,
πως με διαλύει η αλήθεια σου...
πως με ανασυνθέτει η ανάσα σου.........
ώρα οχτώ το βράδυ,
οι δρόμοι ουρλίαζουν
ώρα του του θανάτου των ορίων
της οικουμένης.
δυο μάτια μόνο να με κοιτούν
ανάμεσα στα αυτοκίνητα που
περνούν,
ανάμεσα στο χαμογελό σου που
με καταδιώκει...
έγινες εγώ,
έγινες εμείς,
έγινες ο κόσμος
που πολλαπλασιάζεται,
το νερό που έγινε φώς
και χάθηκε
στο σύμπαν

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-01-2009