Της Μάνας

Δημιουργός: MASTER

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εκεί όπου τα λόγια μου έπαψαν να ζητούν δικαίωση.
Εκεί, στα κάστρα που πολέμησα τους βαρβάρους
που σπαρταρούν μισοπεθαμένοι στους στίχους μου,
λαβωμένοι απ' την αιώνια πένα μου-
μολυσμένοι ως το αίμα απ' την αραχνοΰφαντη παρουσία μου.
Είσαι κι εσύ εκεί...
Στις λίμνες της καρδιάς, με τα βότσαλα και τα νούφαρα.
Που κανείς ποτέ δεν κατάλαβε από που πηγάζουν.
Εγώ εκεί σε βλέπω!
Και στις καλαμιές και στα μποστάνια των αγρών
που φρέσκο τρέχει το αίμα απ' τα σχισμένα γόνατα
των παιδιών και ποτίζει τη μεγάλη Μητέρα.
Σε βλέπω στο κρύο μου δωμάτιο να μπαίνεις
'κείνες τις παγωμένες νύχτες του χειρότερου χειμώνα
και να μου λες "όλα θα πάνε καλά!"
Στους εφιάλτες σε βλέπω, που χτίζω γκρεμούς
κι υποσυνείδητα σχεδιάζω την ιδανική μου πτώση,
την ατέρμονη κι εσύ προσπαθείς να με τραβήξεις...
Κι όταν θα με σώσεις από τη βέβαιη κατάρρευση
(ενώ στο γκρεμό θα κυλούν αυτόνομα μικρά πετραδάκια
που θα μοιάζουν με τους λυγμούς της χειμωνιάτικης νύχτας)
τότε θα πατήσω γερά στο χώμα τα πόδια μου
κι αφήνοντας το χέρι σου βαθιά θα σε κοιτάξω.
Τα χέρια μου θα γίνουν δυο πελώρια φτερά
και θα 'ρθει τότε η ώρα να σ' αγαπήσω...
πιο πολύ από ποτέ, πιο ελεύθερα από ποτέ.

[I][align=right]Ιανουάριος 2009, Θεσσαλονίκη.[/align][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-01-2009