Θυμάσαι παππού;

Δημιουργός: rock sugar, Ελένη

χθες βράδυ που σου μιλούσα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΑΠΠΟΥ;

Σαν χθες ήμουν 8 Μαήων κόρη .
Τότε που μου χάιδευες τα όνειρα με τα τόσο απαλά και
ροζιασμένα χέρια σου απ’τον χρόνο.
Μου μάθαινες ταξίδια ονειροπόλων.
Χαμένων ευκαιριών μα κερδισμένων συναισθημάτων.
Τρέχω ακόμα μαζί σου στα μονοπάτια που περπάτησαν νεράιδες,
κι εσύ ακολουθούσες.
Θυμάσαι παππού;
Τα μάτια σου γεμάτα αβρότητα μιλούσαν με τα δικά μου.
Ήσουν όμως δύσκολος άνθρωπος.
Κουβαλούσες πάντα το σέρτικο φορτίο πάνω σου.
Θύμησες παλιές μιας άλλης εποχής.
Συλλογιέμαι τότε, που έφτιαχνες με μαεστρία αγνές φιγούρες
του Καραγκιόζη. Λαϊκός ήρωας.
Θέατρο σκιών μου’χες πει πως είναι η ζωή.
’’το θέατρο μπορεί να’ναι μεγάλο και δύσβατο, μα να κοιτάς κορίτσι μου
να είναι η σκιά σου πρωταγωνίστρια ενός εξαίσιου ρόλου’’.
Σκηνές πλάθει ο νους μου μ’εσένα που καθόσουν στην ψάθινη καρέκλα
κάτω από την κληματαριά εκείνα τα καλοκαίρια.
Καφές , τσιγάρο και εικόνες νοημάτων η θωριά σου.
Θυμάσαι παππού;
Έγραφες στιχάκια για μαρτύρια γλυκά, αγάπη πως τα λένε.
Έδινες μάχες κάθε μέρα με δράκους και πριγκίπισσες του παρελθόντος.
Κι ήρθε η στιγμή που σε είδα νικημένο.
Εσένα το τετραπέρατο παλικάρι.
Νικημένο από σάπια κύτταρα και χρόνιο συσσωρευμένο πόνο.
Και μετά… ήσουνα νεκρός. Χλωμός σαν ξεφτισμένο κίτρινο χρώμα.
Πόσο φοβήθηκα. Θύμωσα. Παραδέχτηκα. Λυτρώθηκες.
Το καντήλι σου όμως είναι ακόμα ζωηρό και φέγγει κάθε σκοτάδι ,
που συναντούν τα μάτια μου.
Και ξέρεις κάτι παππού;
Μυρίζει ακόμα φρέσκο σπιτικό ψωμί η πίσω αυλή μας.
Εκεί που ζυμώναμε μαζί χαμόγελα για το μέλλον.
Σ’αγαπώ…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-01-2009