Η εξομολόγηση ενός δούλου

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Η εξομολόγηση ενός δούλου</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Η εξομολόγηση ενός δούλου</b><p>Δημιουργός: Dark Princess, <i>Μαρία</i><p><i> Κι αν βγω απ'αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει....</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Σημειώσεις: ενδείξεις υποχονδρίας ,κλεισμένο στο καβούκι  του, το μοναδικό μέρος που μπορεί να νιώσει οικεία, μίσος για όλους και για όλα, απαξίωση ,κακεντρεχές άτομο με έντονες ψυχολογικές διαταραχές, συναισθήματα ανασφάλειας , μοναξιάς, ανάγκη για επιβεβαίωση , αδυνατεί να δημιουργήσει φιλίες και σχέσεις ,μισεί τις συναναστροφές τόσο όσο τις χρειάζεται  …πάνω από όλα θρησκόληπτο. <br />
<br />
Διάγνωση : μνησίκακο <br />
<br />
Και ανακαλύπτεις πως είσαι ακόμα ένα πρόβατο αυτής της γης που κρέμεται από τους γύρω του και όσο αυτοί το κλωτσάνε τόσο εκείνο λειτουργεί. Ή υπολειτουργεί…όπως και να έχει . Πάντα κάτω από πίεση. Κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και απορείς πως δεν το είχες καταλάβει τόσο καιρό. Δημιουργώντας αρρώστιες από το πουθενά έχασες όσους βρισκόταν γύρω σου με ένα συναίσθημα λύπης τόσο περίεργα χαρούμενο!! Το αβυσσαλέο μίσος σου δεν έβρισκε τρόπο να εκδηλωθεί και σε έπνιγε.. <br />
Η ψυχή σου δε χωράει τίποτα επειδή είναι γεμάτη…γεμάτη από μίσος. Μα…πως είναι δυνατόν; Ένα τόσο καλόβουλο πλάσμα, ένα αρνάκι του θεού, υπάκουο και ταπεινό , περιμένοντας την αιώνια μεταθάνατον ζωή για να λάμψει η βασιλεία του στους ουρανούς! Αθάνατη ψυχή…Χα!!!<br />
Μα…. «επιτρέψτε μου, αν υπάρχετε πέρα από το καλό και το κακό, ω ουράνιες θεότητες… να βλέπω κάτι τέλειο, εντελώς ολοκληρωμένο , ευτυχισμένο, ΙΣΧΥΡΟ, ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΟ» και αυτό το κάτι να είμαι ΕΓΩ!!!! Εγώ ναι , όταν θα ανταμειφθεί η καλοσύνη και η ταπεινότητά μου ,όταν θα ανταμειφθούν οι ατελείωτες κλωτσιές που έχω φάει… Γιατί βέβαια δε μπορούσα να κάνω αλλιώς!! Πώς κάποιος αλλάζει και γίνεται αυτό που μισούσε θανάσιμα τόσο καιρό; Με τη δύναμη της ελεύθερης βούλησης ; ΝΑΙ…βέβαια αυτό είναι!!<br />
Όμως όχι….όχι… εγώ προτιμώ να είμαι το αθώο άσπρο προβατάκι με τη μαύρη του ψυχή και να περιμένω. Να περιμένω τη βασιλεία μου στους ουρανούς.. που θα κρατήσει για πάντα. Τι είναι άλλωστε 80 χρονάκια υπομονής μπροστά σε ολόκληρη αιωνιότητα; Δε σας έχω ανάγκη λοιπόν εσάς δυνατούς και ευγενείς ,δεν έχω κανέναν σας ανάγκη ! Έχω εμένα και το θεό μου που με τα τόσα ψέματα παρηγορώ τον εαυτό μου..<br />
«Αυτό το εργαστήρι όπου κατασκευάζονται ιδεώδη, βρομάει από τα τόσα ψέματα…ανοίγω και πάλι τα αφτιά μου (αχ! αχ! αχ! και κλείνω τη μύτη μου). Μόνο τώρα ακούω αυτό που τόσο συχνά έλεγαν : ‘ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΚΑΛΟΙ –ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΚΑΙΟΙ- ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΔΕΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ, ΑΛΛΑ «ΘΡΙΑΜΒΟ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ»’ <br />
<br />
<br />
Υ. Γ : Οι φράσεις στα εισαγωγικά είναι από το έργο «Γενεαλογία της ηθικής» του Nietzsche. Μη με κατηγορήσετε για λογοκλοπή. Δε θα ήθελα να επηρεάσω κανέναν με αυτές τις σκέψεις, είναι η δική μου αντίληψη για το έργο αυτό. Αν θελήσει κάποιος να το δει μέσα από τα δικά μου μάτια…Σε καμία περίπτωση δεν προσπαθώ να αντιγράψω μια τόσο μεγάλη προσωπικότητα…Άλλωστε είμαι τόσο μικρή για να κάνω κάτι τέτοιο…Καλό προβληματισμό …<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-01-2009</td><td valign=top></td></table><br />