Με λένε Γουλιέλμο και θυμάμαι

Δημιουργός: Ανδρέας Ανδρέου

Κάθε ώρα και στιγμή μας κάνει ωριμότερους,κάθε πτώση δυνατότερους,κάθε αμφισβήτηση ασθενικότερους, κάθε εμπειρία μας κάνει ετοιμότερους.Τουλάχιστον δεν μας αφήνει περιθώρια να γίνουμε πιο αδιάφοροι...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αυτός ο γέροντας που βρέθηκα
να τον ακολουθώ
ήξερε πολύ καλό σκάκι.
Με έμπαζε σε ωραίες στρατηγικές
όπου ακόνιζα το στυλό μου για ώρες.
Μου έλεγε πράγματα τρελά της αποδοκιμασίας
αμβλύνοντας την πάλη του εγκλεισμού μου
γιατί δε δούλεψαν σωστά τ'αντανακλαστικά.
-Έφερες το σκάκι Γουλιέλμο;
-Μα δε με λένε Γουλιέλμο παππού…
-Συμπάθα με γιε μου, ξεχνιέμαι.
Παίζαμε σκάκι ώρες πολλές, σα ναρκωμένοι
και κράτησα τα λόγια που μουρμούριζε
στο τρίτο μάζεμα των καλαμποκιών
που ήταν κίτρινα και μεστωμένα.
Έχει περάσει καιρός.Μεγαλώνω…Φοβάμαι…
Τρέχει ξανά ο εγκλεισμός για να με βρει
όμως του κόβω τα φτερά με το μαχαίρι μου
που έχει πάνω στην ατσάλινη λαβή του
χαραγμένο τ' όνομα μου : Γουλιέλμος.


Αστυάνακτας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-03-2005