Ειμαρμένη

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Βαρύτητα λέμε το χέρι τ' ουρανού που επιστρέφει τους αλεξιπτωτιστές. (Μ.Γκ.)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ειμαρμένη


Παραστρατήματα σωρό κι οι ώρες λάθος
Μες στον καφέ όλα τα όνειρα να λιώνουν
Μπαρκάρεις κι ούτε ένα αντίο
Κι αυτό που πόθησες στο βάθος
Να ‘σαι νησί κι οι θάλασσες να σε κυκλώνουν


Κάτι χαράματα πιο πέρα ορφανεμένα
Από της νύχτας να ξεπλένονται τη λήθη
Τρέχει νερό κι όλα τα παίρνει
Κι ενώ αφανίζονται οι μύθοι
Μένουν στις λέξεις άδεια τα χιλιοειπωμένα


Ένα σκαλί απάτητο έχει απομείνει
Να κυνηγά τα πιο αλαργινά σου θέλω
Θα το ανεβείς; Θα το κατέβεις;
Μια περασιά με το πινέλο
Να γίνουν όλα πάλι η παιδική σου κλίνη


Αυτή η κατάρα απ’ τα χέρια όλο να βγαίνει
Ό, τι δε σκότωσε παλεύει ν’ αγαπήσει
Να πάρει άστρα, ήλιους, βράχους
Κι όλα μαζί να τα κεντήσει
Λύτρωση τάχα, παλιό τάμα ή ειμαρμένη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-01-2009