Μάνα μην κλαίς

Δημιουργός: Δήμητρα

...και σκοτεινιάζει...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Μάνα μην κλαίς…


Είχε στάξει ένα δάκρυ σου στα χέρια μου
και σου ‘πα μάνα μην μου κλαίς και σκοτεινιάζει…
Τώρα αυτό με συντροφεύει στα νυχτέρια μου
και η μορφή σου που όσο πάει και ξεθωριάζει…

Είχα χαϊδέψει τα μαλλιά σου και μου γέλασες
και σου ‘πα μάνα σαν γελάς γλυκοχαράζει…
Πήρες το χέρι μου στο χέρι σου το πέρασες
κι ένιωσα μέσα μου ηφαίστειο που βράζει…

Είχες φωνάξει τον Θεό, την Παναγία σου
και σου ‘πα μάνα σαν προσεύχεσαι σ’ ακούνε…
Θολά με κοίταξες μες την απελπισία σου
‘Αφού μ’ ακούν γιατί ποτέ δεν μου μιλούνε;’

Είχε στεγνώσει η ελπίδα απ’ τα μάτια σου
και σου ‘πα μάνα αν παλέψεις θα νικήσεις…
Μα εσύ μετρούσες ένα ένα τα κομμάτια σου
και γι’ άλλο κόσμο ήθελες πια να ξεκινήσεις…

Είχε στάξει ένα δάκρυ σου στα χέρια μου
και σου ‘πα μάνα μην μου κλαίς και σκοτεινιάζει…
Τώρα αυτό με συντροφεύει στα νυχτέρια μου
και η μορφή σου που όσο πάει και ξεθωριάζει…[/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-02-2009