χαμενη παρθενια

Δημιουργός: αισχυ(λος), ΣΠΗΛΙΟΣ

η αλλιως ερωτας στην φυση

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Την πηρε απο το σχολειό
πανω στην μηχανη του,
του ειχε υποσχεθει πως σημερα
θα γινονταν δικη του.

‘’Επιτελους θα συμβει
ετουτο και σ’ εμενα.’’
Ντρεποτανε που ητανε
στα δεκαεφτα παρθενα.

Την πηρε σε μερος ησυχο
σταματησε, εσβησε την μιζα
και μεσα στο δασος την οδηγησε
ενος πευκου την ριζα.

Χαλαρωσε και απολαυσε, της ειπε,
εχω πολυ εμπειρια,
μ’ αυτη σαν ψαρι ετρεμε
σαν να ‘ταν σε ομηρια.

Σαν το ειδε τρομαξε,
‘’τοσο μεγαλο θα με πονεσει!!!’’
‘’Θα σταματησω οταν πεις
πως πια δεν σου αρεσει.’’

Βοηθεια φωναξε αυτη
γαμω το μου, ποναω...
Δεν μπορει, της ειπε αυτος,
ακομα... τον κραταω.

‘’Δεν ειναι πως επονεσα
απ’ τον μικρο σου φιλο,
ειναι που το κεφαλι μου
χτυπησα σ’ ενα ξυλο.’’

Ας τραβηξουμε την κουβερτα
πιο κατω δυο μετρα,
να παρει, παλι φωναξε,
χτυπησα σε μια πετρα.

Εχεις κατι στα μαλια σου, ειπε αυτος,
που απαισια μυριζει,
και ασυναισθητα με τα χερια της
παει και το αγγιζει!!!
Και ολα τα ζωα μονομιας
Αρχισε να τα βριζει!!!!!!!!!!!!!!!!!!

....................................................................................


Δεν ηταν βλεπετε γραφτο
να χαθει η παρθενια στο χωμα,
μα σ' ακριβο ξενοδοχειου στρωμα!!

Και απο τοτε η ΕΦΗ
σιχαινεται την φυση,
αφου αυτη της στερησε
ενα σπουδαιο..............!!!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-02-2009