Με τις καρδιάς τους χτύπους

Δημιουργός: ... άρα υπάρχω, Χρηστάκης Μπέστας

(Χθες διάβασα όλη τη συλλογή "Ενδόμυχα" του Χρήστου .... με συγκλόνισε... και να!)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Lucida Sans Unicode][color=black]Τελειώνει η μέρα,
περισσεύουν δυο λέξεις,
ατέλειωτ’ η νύχτα,
ξεχειλίζουν οι σκέψεις…

Μα ότι περισσεύει
δεν το πετάω,
κι ότι ξεχειλίζει,
σα σπόγγος το ρουφάω,

και σε στιγμές μοναχικές
με τις καρδιάς τους χτύπους,
όλα μετουσιώνονται
σε λεξιβάτες στίχους,

που παίρνουν σάρκα, έχουν ψυχή
αντρειεύουν και θεριεύουν
πότε με πνίγουν στα βαθιά
πότε με ταξιδεύουν,

κι άλλοτε μιλούν γι’ αγάπη,
άλλοτε για τη ζωή,
που και που... κανένα δάκρυ…
μια βαθιά... αναπνοή…

και στο τέλος ησυχάζω,
νοιώθω πλήρης, ευτυχής
και για λίγο δε μ’ αγγίζει
το μυστήριο της ζωής,

ώσπου πάλι συννεφιάζει
μ’ αστραπές… και κεραυνούς…
και στις λέξεις καταφύγιο
ψάχνει πάλι να’ βρει ο νους.

Μέρα με τη μέρα νοιώθω:
πρέπει να συμβιβαστώ
πως ποτέ δεν θα’ βρει λύση…
το πρόβλημα...:
το αιώνιο...:
το Υπαρξιακό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-02-2009