Ανάσα

Δημιουργός: Μοιάζω μ'εσένα, Αθανασία Γ.

. . ."να φωνάζω από'σενα και να με χτυπά η φωνή μου"... Ο.Ε

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βρωμάει η ανάσά σου απόψε
μια καθισμένη πόρνη στην άκρη του παραθύρου σου
χαράζει το γυαλί με τη θαμπάδά της
«Κλείσε τα φώτα, ξεπουλάμε»
Κι είναι η σελήνη το ολοστρόγγυλο θεριό
ποιος να παλέψει
ποιος να κλείσει στην παλάμή του τ’αστέρια’
τη ξιφολόγχη που μου χάρισες ποιος να’χει
να καμακώσει τις αχτίδες που δραπέτευση ζητούν
να ευθυγραμμίσει το φως που τελευταίως αρέσκεται να διαθλάται
Η ανάσά σου
ένα τσιγάρο που δεν άναψες ποτέ
το νηστικό παιδί του παραδείσου
η ανάσά σου και σπάει
η ανάσά σου και καίει
βρωμάει απόψε η ανάσά σου
ποιος να τ’αντέξει τ’άσκημο φιλί σου
Μήτε και το μπορεί ο ίδιος ο καθρέφτης σου
έχει χαλάσει πια το υλικό του
τόσα μάτια το’χουν φθείρει με το ψέμά τους
τόσοι γέλωτες σαρδόνιοι
κι άλλες γκριμάτσες ευχαρίστησης στημένες
Λικνίζεται η ανάσά σου απόψε
βογγά στον οίστρο της σιωπής
τρέχει σαν αλογόμυγα να καβαλήσει παρασιτικά
από παράθυρα που λείπουν σε δύσοσμες πυραμίδες
θαμμένος Φαραώ ο πόνος σου
Τον ταρριχεύεις με τιμές , με τιμαλφή κοσμήματα, με ρέμβη
Μα είναι κι ο Ήλιος σου εκεί
που δεν χαρίστηκε σε όποιον Φαέθωνα
στην ανάσά σου μέσα αναπνέει
Φορές που πνέουνε τα μένεα
φορές που μαίνονται τα λοίσθια.
Φορές που ζεις
κι αποκοιμίζεις στην αγκάλη σου
εκείνον που πραγματικά αγαπάς
για να κοιτάξεις μόνο το χαμόγελό του σαν ξυπνήσει.
Για να του πεις μια καλημέρα νηστικός
κι έτσι να βγούν παραφυάδες μες στο στόμά σου από δυόσμο.
Μια καλημέρα
Μια ανάσα
Είμαι εδώ.
Πριν κι από πάντα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-02-2009