Παραιτούμαι κύριοι

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Το ποίημα δημιουργήθηκε μετά απο συζήτηση που είχα με την Κατερίνα!! Σ'ευχαριστώ Κατερίνα!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λυπάμαι κύριοι, δεν μπαίνω στα δικά σας τα καλούπια,
αρνούμαι να συμβιβαστώ, με τις παράλογες μυριάδες απαιτήσεις,
και φτιάχνω τις βαλίτσες μου λοιπόν, να φύγω για τα ξένα...

Θέλω να είμαι αφεντικό, του μικρού δικού μου εαυτού,
να έχει αξία ανθρώπινη, η φυσική μου οντότητα,
κι όχι να είμαι σκλάβος σας, γρανάζι των μηχανών σας...

Θέλω να είμαι ελεύθερος, τον ήλιο να κοιτώ ψηλά,
να 'μαι περήφανος που ζω, να χαίρομαι τον έρωτα,
κι όχι το χώμα που πατώ, να βλέπω και να ντρέπομαι...

Λυπάμαι κύριοι, δεν μπαίνω στα δικά σας τα χωράφια,
παραίτηση δηλώνω, να διώξω τις παράλογες μυριάδες απαιτήσεις,
και φτιάχνω τις βαλίτσες μου λοιπόν, να φύγω για τα ξένα...

Θ'αφήσω αυτόν τον τόπο, το μέρος που γεννήθηκα,
αυτόν που γαλουχήθηκα, να νιώσω λίγο νικητής,
τα θέλω της καρδιάς μου, πράξη να γίνουν σήμερα...

Ποτέ κανείς δεν έχασε, σαν πήρε μια απόφαση,
να αλλάξει την πορεία στη ζωή του, και να φύγει,
απο τον τόπο αυτό, που τόσο πια τον πίκρανε,
ελεύθερος να ζήσει, όπου τραβά η ψυχή του,
να κυνηγήσει το όνειρο, το άρωμα της νιότης...

Μα μέσα του ακούει φωνές, ποιά άραγε φωνή ν'ακολουθήσει?
Η μία είναι της λογικής, και η άλλη της καρδιάς του,
η διαίσθηση συγκρούεται, με την παρόρμησή του...

Κι όσο κι αν ψάχνει, να βρεί την λέξη, που λύνει τα μάγια,
αυτή τη λέξη, που δίνει απάντηση, στην ένταση της στιγμής,
η δύναμη της λογικής, θα μάχεται την δίψα της καρδιάς του...

Και σαν θα πάρει την απόφαση, ο δρόμος ξέρει, πως είναι μακρύς,
αλλά στη ζωή μας, πάντα θα υπάρχουν χιλιάδες πόρτες,
αλλά και δρόμοι, που μπορούμε να πάρουμε, με πολλά κλειδιά,
και κάποιο σίγουρα απ'αυτά, θα ξεκλειδώσει τα όνειρά μας...

Λυπάμαι κύριοι, αρνούμαι να μπώ στα δικά σας μυαλά,
θέλω απο σήμερα, να λησμονήσω τις παράλογες μυριάδες απαιτήσεις,
και φτιάχνω τις βαλίτσες μου λοιπόν, να φύγω για τα ξένα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-03-2005