Θυμάμαι . . .

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Τα τριαντάφυλλα και τα σπαθιά τάχτηκαν για το κόκκινο... Κι η μνήμη για να φυλάει τα σύνορα...(Μ.Γκ.)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θυμάμαι…


... θυμάμαι κάτι χρόνια περασμένα
που παίζαμε τα μήλα μες στο δρόμο
με το σακάκι μόνο σ’ έναν ώμο
τα βήματα θολά και μεθυσμένα
έστεκε ο κυρ’ Ανέστης στη γωνία
κι έβριζε μια γυναίκα και τα θεία

... θυμάμαι το μπακάλικο πιο κάτω
χύμα το ρύζι μέσα σε τσουβάλια
δεν πιάνανε ποτέ τα παρακάλια
στη μάνα κι έμεινε απωθημένο
ένα κουτί σοκολατούχο γάλα
τη Λόλα που έσωζε εκεί στη σάλα

... θυμάμαι όλο κάπνιζε ο πατέρας
σαν παίζαμε κολτσίνα στην κουζίνα
τέλειωναν τα λεφτά πριν απ’ το μήνα
μόνιμος επισκέπτης ο αέρας
κλειστό το μισό σπίτι, παγωμένο
και τ’ άλλο πιο ζεστό και πιο θλιμμένο

... θυμάμαι μ’ ένα ξύλο χαραγμένο
ένα κουτσό μονίμως ‘πα στο χώμα
μια ασπρόμαυρη μας μάγευε εικόνα
τον τοίχο εγώ κρυφά είχα σκαλισμένο
να βρέχει κάθε μέρα λίγο ξύλο
στο πιάτο πάντα αφάγωτο ένα μήλο

... θυμάμαι με το τρίκυκλο το θείο
και τα γυμνά τα πόδια όλο αίμα
ο Κεραυνός κι η Αστραπή στο ρέμα
τρεις μέρες το απόγευμα σχολείο
καυγάς ποιος το κουδούνι θα χτυπήσει
λέρωσες την ποδιά κι έχεις αργήσει

... θυμάμαι κοτσιδάκια τα μαλλιά
μα την αρκούδα, τώρα στα τσιμέντα
στοίχειωσε κείνη η γλάστρα με τη μέντα
μην τρέχετε μας λέγαν στα σκαλιά
με άλφα-γιώτα γράφαμε το τρένο
ως το εκατό μετρώ και φτου και βγαίνω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-02-2009