Η Μερα Που Γνωρισα Τον Κωστη Μου

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Η Μερα Που Γνωρισα Τον Κωστη Μου</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Η Μερα Που Γνωρισα Τον Κωστη Μου</b><p>Δημιουργός: KARATEKA, <i>MARTHA</i><p><i> AFIEROMENO STON KOSTH MOU 11-1-2009......</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Ωρα:23:43 Ημερα:28-12-2008!<br />
<br />
<br />
<br />
Ήθελα αυτό να ‘ναι  το τελευταίο κείμενο μου, αυτής της δύσκολης χρονιάς! Ήθελα να θυμάμαι από όλα όσα έζησα μονό εσένα, γιατί εσύ είσαι αυτό που πραγματικά αξίζει να θυμάμαι!!! Ήρθες στην ζωή μου, μια δύσκολη περίοδο και με έκανες να σ’αγαπησω πιο πολύ από κάθε τι  γύρω μου!!!! Με  στήριξες και με στηρίζεις ακόμα  όποτε σε χρειάζομαι!!!! Ευχαριστώ Κωστάκη μου!!!!<br />
<br />
<br />
<br />
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΛΕΟΝ, ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ!<br />
ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΖΩ ,ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΩ.<br />
ΤΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ ΜΑΣ ΕΝΩΘΗΚΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ  ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΛΑ!!!!<br />
ΟΛΗ ΜΕΡΑ, ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΓΗΠΕΔΟ, ΑΧΝΟΣ, ΦΩΝΕΣ, ΙΔΡΩΤΑΣ , ΠΙΕΣΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑ!!!!<br />
ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΑΝΕΠΝΕΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΑΕΡΑ ΜΕ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΕΜΟΙΑΖΕ ΤΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ…..ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ….ΕΝΑ ΦΩΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΦΩΤΙΣΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ,  ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ ΟΣΟ ΑΚΟΥΓΑ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΣΟΥ.<br />
ΣΤΟ ΧΑΡΙΖΑ, ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΣΟΥ ΧΑΡΙΣΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ, ΣΟΥ ΕΔΩΣΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΒΑΛΕΣ ΣΤΟ ΧΡΥΣΟ ΚΛΟΥΒΑΚΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ……..<br />
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΕΣ ΩΡΕΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ, ΗΡΘΕ Η ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΩ…..ΣΟΥ ΖΗΤΗΣΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΗΣΟΥΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΩ!<br />
ΠΡΙΝ ΑΡΧΙΣΕΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΤΡΕΜΑ, Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΧΤΥΠΟΥΣΕ ΔΥΝΑΤΑ….ΣΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΔΕΧΤΗΚΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ, ΜΙΑ ΔΥΝΑΤΗ ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΠΟΝΑΩ ΑΡΚΕΤΑ….ΕΥΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΙΔΕΣ ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΓΙΑΤΙ ΚΟΙΤΟΥΣΕΣ ΑΛΛΟΥ…..ΜΕ ΕΙΧΑ ΞΑΠΛΩΣΕΙ ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΜΟΥ ΣΚΟΥΠΙΖΑΝ ΤΑ ΑΙΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ….ΠΟΝΟΥΣΑ ΠΟΛΥ  ΜΑ ΔΕΝ ΕΚΛΑΨΑ, ΣΥΝΕΧΙΣΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ…<br />
ΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 37 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ, ΔΕΧΟΜΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΠΛΗΓΜΑ, ΕΚΕΙ ΛΥΓΙΣΑ, Ο ΠΟΝΟΣ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ «ΓΟNAΤΙΣΩ», ΖΑΛΙΖΟΜΟΥΝ, ΠΟΝΟΥΣΑ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΑ, ΕΙΧΑ ΓΕΜΙΣΕΙ ΑΙΜΑΤΑ, ΕΠΕΣΑ ΚΑΤΩ…ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΕ ΔΩ ΝΑ ΜΟΥ ΚΡΑΤΑΣ ΤΟ ΧΕΡΙ, ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΗΡΘΕΣ ΚΟΝΤΑ….ΕΙΧΕΣ ΠΑΓΩΣΕΙ! ΕΙΔΕΣ ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΚΑΙ ΠΟΝΕΣΕΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΓΩ, ΔΑΚΡΥΣΕΣ ΓΙΑΤΙ ΕΚΛΕΓΑ…..Μ’ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ!!!!<br />
ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ Ο ΑΓΩΝΑΣ, ΒΓΗΚΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΤΑΜΙ ΚΑΙ ΣΕ ΦΩΝΑΞΑ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ…..ΗΡΘΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΣΚΟΥΠΙΣΕΣ ΤΟ ΑΙΜΑ  ΚΑΙ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΜΟΥ….ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΚΟΜΜΑΤΙΑΣΤΗΚΑ…ΞΕΣΠΑΣΑ ΣΕ ΛΥΓΜΟΥΣ…ΠΟΝΟΥΣΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ, ΟΧΙ ΤΟΣΟ ΑΠΟ ΤΑ ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΣΕ ΕΧΑΝΑ….ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΩ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ…<br />
ΣΟΥ ΕΙΠΑ Σ’ΑΓΑΠΩ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΕΣΦΙΞΑ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ…..ΚΑΙ ΜΕ ΦΙΛΗΣΕΣ….<br />
ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΕΓΙΝΕΣ Η ΖΩΗ ΜΟΥ, ΖΟΥΣΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ, ΑΝΑΠΝΕΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΝΕΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΚΟΜΑ, ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΩ…ΤΟ ΦΙΛΙ ΑΥΤΟ ΣΦΡΑΓΙΣΕ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΛΕΩ ΜΟΝΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ…..<br />
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΠΟΛΥ….ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΣΕ ΧΑΣΩ ΚΑΠΟΤΕ, ΘΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΓΙΑΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Σ’ΑΓΑΠΑΩ….ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΧΩ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΠΟΥ ΠΕΡΝΩ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΩ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΣΟΥ…..<br />
ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ ΨΥΧΟΥΛΑ ΜΟΥ….<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-02-2009</td><td valign=top></td></table><br />