ένα – δύο – τρία – και

Δημιουργός: ... άρα υπάρχω, Χρηστάκης Μπέστας

... το "μέσο" είναι άλλοτε μπουζούκι ... άλλοτε κιθάρα ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Lucida Sans Unicode][color=black]και ...
ένα – δύο – τρία – τέσσερα
ένα – δύο – τρία – και
ένα – δύο – τρία – τέσσερα
ένα – δύο – τρία – και….

το πόδι χτυπά με ρυθμό,
το αριστερό χέρι κρατά σφιχτά το μάνικο, ντο μινόρε,
ο καρπός του δεξιού χεριού έτοιμος για παλινδρόμηση,
η πέννα μεταξύ αντίχειρα και δείκτη
αιωρείται - απειλητικά - μπρος από τις χορδές
κι αυτές παράλληλα ατάραχες περιμένουν το αναπόφευκτο.

Το βλέμμα βυθισμένο στην πολυχρωμία του πιάτου με τα αποξηραμένα άνθη,
οι κόρες διαστέλλονται, τα περιγράμματα εξαφανίζονται
όλα γίνονται ένα,

η σκέψη καταδύεται ξεκινώντας την αναζήτηση
στους υπαρξιογενείς υφάλους που τόσο καλά κρύβονται
λίγο κάτω από την επιφάνεια του είναι μου
προσμένοντας κάθε τέλος φθινοπώρου, μια νύχτα μετά την πανσέληνο
για να αποικήσουν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη των εγώ μου.

ένα – δύο – τρία – τέσσερα
ένα – δύο – τρία – και….

η καρδιά χτυπά με ρυθμό,
το αριστερό χέρι κρατά σφιχτά το μάνικο, ντο μινόρε,
ο καρπός του δεξιού χεριού φαίνεται έτοιμος για παλινδρόμηση,
η πέννα χαλαρά μεταξύ αντίχειρα και δείκτη
στέκει ακίνητη μπρος από τις χορδές,
κι αυτές παράλληλα παράλυτες καρτερούν..., μα ήχος κανείς

Οι πλανούλες ξεκίνησαν την κατάκτηση του εγώ,
το σώμα σε κατάσταση αγαλμάτινης ακαμψίας,
ο υπαρξιογενής ύφαλος αναπτύσσεται.
Τα «πως», τα «γιατί» χαράζουν κάθε λεία επιφάνεια της σκέψης,
ένα σύμπλεγμα αναπάντητων στοχασμών: λαβύρινθος και καταφύγιο συνάμα.

ένα – δύο – τρία – τέσσερα
ένα – δύο – τρία – και….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-02-2009