Μπροστά στο Θάνατο

Δημιουργός: χρηστος καραμανος, ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ

ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βρίσκω μπροστά το θάνατο να με κοιτάζει,
μου λέει κατάμουτρα πως δεν με χαμπαριάζει,
και θα θερίσει ότι αυτός έχει βάλει στο μάτι,
κι ας είναι ένα δικό μου αγαπητό, μοναδικό κομμάτι.
-
Όμως τον διαισθάνομαι, τονέ καταλαβαίνω,
μένω ανήσυχος, βουβός,μπροστά του εγώ σωπαίνω,
τρέμει η ψυχή μου, γοερά στο θάνατο φωνάζει,
πληγώνεται η καρδούλα μου, με τρώει το μαράζι.
-
Τι να του πω, πώς να το πω, δεν θα με καταλάβει,
τρώει,κοιμάται και ξυπνά αυτός μες το σκοτάδι,
και κόβει η λεπίδα του κάθε φορά και άλλον,
και δεν τον νοιάζει αν σκορπά,πόνον πολύ μεγάλον.
-
Γέροι και νέοι και παιδιά,μεσόκοποι σπουδαίοι,
πέσανε απ΄το θάνατο κι ας ήτανε γενναίοι,
κανένας τους δεν γλίτωσε και ούτε θα γλιτώσει,
γιατί ουδέποτε αυτός το έχει μετανοιώσει.
-
Λέει πως θέλει η φύση μας να κάνει τη δουλειά της,
και ότι δημιούργησε να μπουν στα σωθικά της,
όση ομορφιά κι αν έφτιαξε και έσπειρε τριγύρω,
ο θάνατος την έρανε με το ακριβό του μύρο.
-
Πανάκριβη είναι η ζωή,χαρά σ΄όποιον την έχει,
κι ας έχει τόσα βάσανα πάντοτε την αντέχει,
μα ο θάνατος καραδοκεί για να την αφαιρέσει,
και δεν τον νοιάζει φυσικά όποιον και να πονέσει.
-
Γι αυτό προετοιμάζομαι να τον προϋπαντήσω,
κάτι να εύρω να του πω για να τον συγκινήσω,
σπαράζω και παρακαλώ να δείξει αυτός συμπόνια,
έτσι κι αλλιώς ο άνθρωπος ζει λίγα, μόνο χρόνια.
-
Θάνατε, άκαρδε, σκληρέ, άφησε το λεπίδι,
φυλάκισέ με άμα θες και με στο Παλαμήδι,
μόνο τ΄αγαπημένα μου πρόσωπα τώρα άσε,
την κοφτερή μαχαίρα σου για μένα, αν θέλεις, χάσε.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-02-2009