Μάχη με τη Μοναξιά

Δημιουργός: rock sugar, Ελένη

κέρδισα και τη μάχη... και τον πόλεμο!!! χαχα!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ

Φοράει μωβ πέπλο στο άσαρκο κορμί της
Είν’η σκιά της η άπνοια του νου
Με θέλει δέσμια κι υπόδουλή της
Η αύρα της σαπισμένη πνέει άφθονη παντού

Σφίγγω τα δόντια με πυγμή
Να ξεγλιστρήσω από τα δίχτυα της ποθώ
Έχοντας μόνο ένα ξύλινο σπαθί
Να τη νικήσω ξέρω δε μπορώ

Αυτή είναι σαν αγέλαστος κλόουν λυσσασμένος
Με χέρια κατακόκκινα από αίμα αλύτρωτων ψυχών
Που χτυπάει στο σώμα το καρφί πιο μανιασμένος
Κι οι προσευχές ηχούν βουβά στ’αυτιά πολλών θεών

Σωριάζομαι στη γη σαν αγρίμι πληγωμένο
Πιάνω τις λέξεις απ’το στόμα μου μη βγουν
Και μαρτυρήσουν πως είμαι σώμα νικημένο
Έτσι στα βράχια και στα δέντρα π’αντηχούν

Πονάνε οι πληγές στα στήθια μου π’ανοίξαν
Έτσι που η καρδιά μου είναι ορατή
Δηλητήριο τα χέρια της μ’αγγίξαν
Μοιάζει δρόμος να’ναι δίχως επιστροφή

Ακόμα όμως νιώθω στο χέρι μου αφημένο
Ένα μικρό ξύλινο σπαθί
Αυτό δε μοιάζει διόλου ηττημένο
Δεν παραδίνεται αμαχητί

Ζωντάνια δίνει στο κορμί μου
Να τρέξω πάλι προσπαθώ
Δύναμη παίρνει κι η φωνή μου
Ζωή κοίτα, ξανά πως τραγουδώ

Καλώ στο πλάι μου να ‘ρθουν
Ψυχή, πνοή, το άλλο μου Εγώ
Νομίζω ότι αυτά αρκούν
Για να φωνάξω… κι όμως μπορώ!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-02-2009