Kι ένα παράπονο

Δημιουργός: elena351, ΕΛΕΝΑ Λ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Της ερημιάς μου ο καημός
η πίκρα μου αναστεναγμός
κι ένα παράπονο
ποτάμι τα δάκρυα καυτά
ξέχωροι στίχοι και γραφτά
μα βλέμμα άπονο .

Το χτυποκάρδι της καρδιάς
ο χωρισμός μίας βραδιάς
χάος και άβυσσος
η κουρασμένη μου αντοχή
κραυγή λυγμός και ιαχή
ψυχής παράδεισος.

Της μοναξιάς μου η φορεσιά
μιά χάντρα πού᾽χω θαλασσιά
για φυλαχτό μου
τ᾽ονείρου ελπίδα και φυγή
η νύχτα δωρίζει στην αυγή
ένα πλεχτό μου.

Μεσ´της νυχτιάς τη σιγαλιά
το σ´ αγαπώ δίχως μιλιά
βουβό τ᾽αηδόνι
οι αναμνήσεις πιά σωρό
εμένα ψάχνουν κι απορώ
πώς μένω μόνη.

Ο πόνος φίλος κι αδερφός
στα στήθη σφήνωσε κρυφός
και μουρμουρίζει
στης αμαρτίας τα σκαλιά
σε είδαν μ᾽άλλη αγκαλιά
κι αυτό κοστίζει.

Τ᾽αντίου η κρυάδα υποφερτή
με μιά κουβέρτα καφετί
τώρα πλαγιάζω
ένα σου μήνυμα απλό
γραμμένο ήταν με στυλό
αυτό.... διαβάζω.



12-02-2009
....@....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-02-2009