Τα αρραβωνιάσματα

Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=black][font=georgia]Bρυχότανε η αστραπή στο μάτι της βελόνας
όπως την πέρναγε ο καιρός να ράψει καταιγίδα.
Ένα καράβι άθλιο που το ‘βρε ο χειμώνας
κάπου στα μεσοπέλαγα βαριά να αγκομαχεί ,
συφοριασμένο απ’ τη σκουριά, ως την τελευταία βίδα..
Κακή μου τύχη μάτια μου, κακή μας εποχή.

Οι πειρατές λυπήθηκαν το μαύρο μας το χάλι
κι ούδε μας ξεπαστρέψανε, τ’ αφήσαν στο Θεό.
Φορτίο έχω πιο βαρύ κι από το μινεράλι :
τα μικροαρραβωνιάσματα ,που ίσως δε προφτάνω.
Στο γράμμα σου ,που έκαιγε από τα σ’αγαπώ
“Μα ο κύρης μου στην κόρη του δε δίνει καπετάνιο..”

Κάμετε ναύτες κάθε ουγγιά της θάλασσας μια λίβρα
και κάθε ίντσα της ακτής σα μίλι αγγλικό !
Ευτύς ! Να ξαναγείρουμε βαθειά ,αφού δε σ’ ήβρα
τα πέταλα του Τρίτωνα να ακούω να κροτούν.
Όπως το κουλαντρίσαμε το μαύρο το νερό
και το στοιχείο μου της καρδιάς ,θα πάψω στη Ραγκούν.

Πάρετε φυσαρμόνικες και παίξτε αφιονισμένα.
Ένα ξυράφι κάψτε το και κάντε μου γραμμή.
Προσθέστε ένα όνομα στ ‘άλλα που μοιάζουν ξένα.
Φορέστε τα λουστρίνια σας ν’ αρχίσουμε χορό,
απόψε , αρραβωνιάζεται εκείνη. Και μπορεί
μέχρι το τέλος της βραδιάς κι εγώ να παντρευτώ.

Κόκκινος ήλιος το πρωί, σημάδι πως το βράδυ
αίμα κάπου πως χύθηκε, σε δαίμονες σπονδή.
Και ψάχναμε και ψάχνανε μα ούτε μια φωνή..
Σαν κι άλλο άστρο ανέτειλε, διπλό κακό σημάδι [..]
Ο καπετάνιος ήτανε , που πνίγηκε .Κι εκεί
δίπλα του , αυτή που έκοψε τις φλέβες την αυγή... [/color][/font]


{Α}

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-02-2009