Πρώτη φορά

Δημιουργός: Nefeligeretis, Κώστας Κορδεράς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φεύγεις λοιπόν,
είναι σαν να άδειασε ο κόσμος
να χάθηκε κάπου μακρυά.
Και ύστερα;
δεν ωφελεί να σου πω μείνε.
Τα αργύρια δεν ήταν της προδοσίας
ήταν της χαμένης εμπιστοσύνης,
μπορεί και της φαντασίας
ή της καχυποψίας.
Τώρα που το σκέπτομαι, ναι
πάντα αυτή έμπαινε μπροστά
και μας άφηνε πίσω
να τρέμουμε στους χειμώνες
της εγκαρτέρησης.
Μια ερημιά από δάκρυ
θα κατοικεί στο πικρό μου σώμα.
Εκεί που γεννήθηκε το γέλιο σου
μιά κρύα απόκοσμη σιωπή
θα σε θυμίζει για να πεθαίνω.
Μάζεψα τη βροχή σου,
τις μέρες και τις νύχτες της ματαιότητας.
Τα βήματα τα ασταθή καθώς ερχόσουν
χαραγμένα στην οδό Θεμιστοκλέους,
την πρώτη φορά, θυμάσαι;
Εγώ επέμενα στο τρυφερό σου παιχνίδι,
σε λάτρεψα αληθινά, πέρα από όρια.
Μα να που τώρα
και τα δικά μου βήματα μελαγχολικά,
αποσταμένα, εύθραυστα,
δεν θα μπορέσουν να καλύψουν
την απόσταση που όρισες.
Είμαι ο φταίχτης που δεν έφταιξε,
που ερχόταν να σε συναντήσει
στο ξύπνημα της μέρας
για ένα σου βλέμμα.
Είσαι η αοριστία που μου διέφυγε,
τα ευρώ για το ικα που δεν έφταναν.
Ενοιωσες πως ανησύχησα,
δεν ήταν παρά μονάχα η ισορροπία
που δεν μπορώ να αγνοήσω.
Λάθος κατάλαβες αγέρωχο μου
δεν με έπιασε φόβος,
έκανες καλά που μου το είπες,
που δεν μου το έκρυψες,
όμως δεν έπρεπε να το σκεφτείς.
Οχι δεν έπρεπε.

Αιθέρια Γκρι: Εκδόσεις Αρμός

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-02-2009