Απέραντο λίγο

Δημιουργός: Nefeligeretis, Κώστας Κορδεράς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φορώ πουκάμισο τη νύχτα
βγαίνω να σε δώ,
αγάπη από τα βάθη
μυστικότητα και φόβος.
Μη μας δουν τα άστρα,
για μας το φως, η λάμψη,
δεν είναι
τα ρούχα τα γιορτινά, οι φωνές.
Σωπαίνω μέσα μου δειλά
καθώς η νύχτα στο χάραμα
σαν αφήνει τη γαλήνη της.
Είναι μακρυά η στιγμή
το θάρρος απόσταση φωτός,
ανάσα από σιωπή και κρύσταλλο
και ο καιρός μπροστά.
Ανυπότακτος πόθος
ανάμεσα σε δύο κόσμους,
αδάμαστος, άγριο κύμα,
αψηφά τον κίνδυνο, φωνάζει έλα.
Δεν ξέρει, δεν μοιράζεται
όλο ελκύει το περισσότερο
σαν παράκληση, σαν θερμή ικεσία,
σαν κρυφή επιθυμία δίχως όρια.
Νομίζω πως όλα ήλθαν αργά
είναι δύσκολο να αλλάξουνε τα πράγματα
ή εμείς να αλλάξουμε τον εαυτό μας,
θα ζήσουμε μ αυτόν τον παλμό.
Το δύσκολο του πεπρωμένου.
Η απέραντη χαρά του λίγου
αρκεί, μας περιμένει.

Αιθέρια Γκρι: Εκδόσεις Αρμός

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-02-2009