Ένα ποτηράκι παραπάνω

Δημιουργός: Just Me!, Κανελλία

Λίγο κρασί, ένα τσιγάρο και το pc μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πώς γίνεται να κλαις και να μην αισθάνεσαι;
Πώς γίνεται να νιώθεις τα δάκρυα να πέφτουν και να μην ταράζεσαι;
Πώς γίνεται να αισθάνεσαι κενός και ακόμα να πονάς;
Πώς γίνεται να εκφράζεις συναισθήματα με οποιοδήποτε τρόπο ενώ δεν υπάρχουν;

Συνήθως δεν πίνω μα σήμερα είπα να βάλω ένα ποτηράκι και να το πιω σα νερό....
Ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν...
Μια ζαλάδα...
Δεν χρειάστηκα πολύ...
Κι όμως ξαφνικά θέλω κι άλλο...
Ξέρω πως δεν το σηκώνει το στομάχι μου αλλά έβαλα ακόμα ένα...

Ανάβω τσιγάρο και τελειώνει σε δευτερόλεπτα...
Πίνω μια γουλιά από το κόκκινο κρασί μου και προσποιούμαι πως παρακολουθώ ταινία...
Έχει περάσει μισή ώρα και δεν ξέρω καν την υπόθεση...

Έχω αρχίσει να ανακατεύομαι...
Πίνω μια γουλιά ακόμα και ανάβω κι άλλο τσιγάρο...
Σκέψεις...Σκόρπιες σκέψεις...Αναμνήσεις...Συναισθήματα...Σκέψεις και πάλι...
Μια γλυκόπικρη ζαλάδα...

Το στομάχι μου δεν θα την παλέψει...
Από τη μία ξενερώνω αλλά από την άλλη σκέφτομαι πως θα ασχοληθώ με κάτι άλλο επιτέλους...
Δάκρυα και πάλι στο πρόσωπο μου μα μέσα μου ένα κενό...

Κενό...
Ανακούφιση και πίκρα μαζί...
Τίποτα....
Δεν ξέρω αν μ' αρέσει ή όχι....

Μια γουλιά ακόμα και μια τζούρα συνοδεία...
Το στομάχι μου με προειδοποιεί...
Δεν ξέρω τι κάνω...
Δεν είμαι έτσι εγώ...

Πάντα αντιμετώπιζα τα πράγματα...
Ό,τι κι αν συνέβαινε...
Μα αυτό είναι πέρα από τις δυνάμεις μου...
Αυτό έχει ξεπεράσει κάθε μου όριο, κάθε μου αντοχή.... Κάθε μου πιστεύω...

Τελειώνει κι αυτό το ποτηράκι...
Ίσως θα έπρεπε να πέσω για ύπνο...
Ναι, ας προσπαθήσω να κοιμηθώ...
Πάω στο άδειο μου κρεβάτι ξέροντας πως αν με πάρει ο ύπνος θα δω όμορφα όνειρα....
Ξυπνώντας ένα δάκρυ θα κυλήσει για καλημέρα....
Κλασικά πρωινά...
Ευχές που ξέρω πως δεν θα γίνουν πραγματικότητα....

Αύριο θα ξυπνήσω,θα βάλω ένα κλασικό χαμόγελο να υποδεχτώ τους φίλους....
Ξέρουν πως είμαι στην πραγματικότητα μα πρέπει να τους δείξω πως αντέχω....
Πρέπει να συμπαρασταθώ στα δικά τους προβλήματα, πρέπει και πάλι να φανώ εγώ η δυνατή...

Κι αν πω και κάτι παραπάνω θα με πουν αχάριστη...
Πώς να εξηγήσω πως εκτιμώ όσα έχω μα τίποτα απ' όλα αυτά δεν αναπληρώνει το κενό;;
Γι' αυτό χαμογέλα και σήμερα και απλά περίμενε τη στιγμή που θα είσαι μόνη σου...

Μια ακόμα γουλιά...
Το κεφάλι μου γυρίζει...
Σκέψεις, σκόρπιες σκέψεις...Παράπονα...Αντοχές μείον....

Θέλω απλά να φύγω απ' όλα κι απ' όλους...
Θέλω απλά να αλλάξω παραστάσεις...
Μα δεν θα με περιμένουν όλα όπως τα άφησα...
Πρέπει να κρατήσω όσα έχω μα το μόνο που χρειάζομαι είναι κάτι καινούριο...Κάτι που να μην μου θυμίζει αυτή την κατάσταση...
Θέλω να φύγω....

Θέλω να ξέρω πως κάποια στιγμή όλα θα πάνε καλά...
Θέλω να ξέρω πόσο πρέπει να περιμένω....
Θέλω να ξέρω πόσο ακόμα να αντέξω....
Θέλω να ξέρω αν αξίζει να τα περνάω όλα αυτά....

Θέλω να έχω πάλι μια αγκαλιά...

Βαρέθηκα...Κουράστηκα...Πονάω...Δεν αντέχω άλλο...

Και ύστερα...Κενό...Τίποτα...
Δάκρυα από συνήθεια...Χωρίς συναίσθημα...

Μια ακόμα γουλιά, ένα τσιγάρο και πάω να δω τις ευχές μου να παίρνουν μορφή έστω για λίγο....
Ίσως αύριο κάτι ν' αλλάξει...
Χα, το λέω τόσα χρόνια που έγινε συνήθεια...

Ίσως...Ποτέ δεν ξέρεις...Ίσως αύριο να είναι η τυχερή μου μέρα....

Μακάρι αύριο κάτι ν' αλλάξει...[align=right][B]J-M...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-02-2009