Ανεμος

Δημιουργός: azoritis, Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Των ανέμων θέλω για να κάνω, έστω μια φορά μου το ταξίδι
στους αόρατους ταξιδεμένους δρόμους τους να περπατήσω
την ανάσα τους ν'ακούσω που μου έμοιαζε ατρόχιστο λεπίδι
και τον Αίολο π'αγάπησα ποθώ για να τον συναντήσω.

Ημουν μόνος και τους άκουγα, από παιδί τις αγριές μου νύχτες
μια καρδιά γιομάτη ανταρσία, δύσκολο να ηρεμήσω
'ολοι τάχα δίπλα μου,οι δάσκαλοι,οι ρήτορες και οι αγύρτες
τ'ονειρό μου δήθεν να ξηγήσουν,που φοβόμουνα να ζήσω.

Σε σκοπιές μετά σε κάτι σύνορα μαβιά,τους είχα συντροφιά μου
ήθελα στης τάξης το σχολειό την αταξία να κρατήσω
στρατοκόποι θρήσκοι οικογενειάρχες ήταν λέγαν η μαμά μου
και γω άνθρωπους και δίκαιο μονάχα να υπηρετήσω.

Κι'ύστερα μαζί τους στο μεγάλο και άσπρο της ζωής μου πανηγύρι
τα αφεντικά την εξουσία το θεό τους θα γνωρίσω
σε χαμόσπιτα εγώ τους έψαχνα και στων γύφτων το τσαντήρι
τη συνωμοσία τους κατά του ήλιου μας να διαλύσω.

Μα εγώ δεν έσπειρα που λέτε φίλοι μου ποτέ μου τους ανέμους
μα μου βάλανε τις θύελλες χιλιάδες χρόνια να θερίζω
πάντα ήμουν με τους κολασμένους και τους άλλους παραπονεμένους
τη ζωή μου που τρελλά την αγαπούσα μόνος να ορίζω.

Τώρα φεύγω λεύτερος μαζί τους θε να ταξιδέψω
τους άλλους μόνο κολασμένους θάχω συντροφιά
για άλλους γυμνοσάλιαγκες ψυχή σταλιά δεν θα ξοδέψω
να βράσουν στο ζουμί τους,θα φυσάω τη φωτιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-02-2009