Αναμνήσεις σκιές

Δημιουργός: ... άρα υπάρχω, Χρηστάκης Μπέστας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Lucida Sans Unicode][color=black]Είναι φορές -μεταξύ του ξύπνου και του ύπνου-
όταν παραδίνεσαι μα ορίζεις τα όνειρά σου...
που σε θολό καμβά με πινελιές -σκιές-
αναμοχλεύονται οι ορισμοί της μοναξιάς σου

Τα χρόνια σου τα παιδικά την άγνοια κουβαλούσαν
μα όταν στα νήπια ήσουνα αγάπησες τρελά!
τα λαμπερά τα μάτια σου -με δήθεν- προσπερνούσαν
των άλλων τα καλύτερα… κι έκλιναν χαμηλά.

Μεγάλωσες και το σχολειό, χαρά και λογισμός
η άμιλλα ήταν οδηγός κι η νίκη στο παιχνίδι
ο δάσκαλος: -πατέρας- και πάντα αυστηρός
το κλάμα του στο χωρισμό: ψυχής ήταν στολίδι.

Η αγωνία πολύγωνη πριν απ’ τις εξετάσεις
χίλιες φορές τα διάβαζες μα είχες μια φοβία
την τελευταία τη στιγμή μην όλα τα ξεχάσεις
κι ήρθε το πρώτο σκίρτημα -μπήκες στην εφηβεία-

Αγνός άνθισ’ ο έρωτας, νέκταρ πρώτου φιλιού
ο κόσμος με μιας άλλαξε κι οι στάλες γίναν ρυάκια
τα δάκρυά σου ποταμός στη γη του χωρισμού
τότε, με πόνο έγραψες τα πρώτα σου στιχάκια.

Μα τρέχουν γρήγορα οι σκιές, όπως και η ζωή,
και οι χαρές μικρές-μικρές ερήμου είναι οάσεις
κι ενώ υπήρξες μες του χθες, την κάθε σπιθαμή
αναρωτιέσαι: τα έζησες; αλήθεια...; θα γεράσεις...

Είναι φορές -μεταξύ του ύπνου και του ξύπνου-
που ανατριχιάζεις ξέροντας πως τ’ όνειρο τελειώνει
και οι αναμνήσεις μιας ζωής, οι ελπίδες κι οι ευχές
χιόνι που τώρα γκρίζωσε κι ο μάγος Χρόνος λιώνει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-02-2009