Οι Κλέφτες του Χρόνου…

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Οι Κλέφτες του Χρόνου…</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Οι Κλέφτες του Χρόνου…</b><p>Δημιουργός: Νεφελοβάτης<p><i> «Ο Χρόνος μπορεί να είναι ο καλύτερος Φίλος ή ο πιο μεγάλος Εχθρός.. Εξαρτάται από το πώς του φερόμαστε..»</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p><br />
<br />
Χρόνος, απ’ τα πιο πολύτιμα Αγαθά, μα και απ’ τα πιο παρεξηγημένα.. Μια και συνήθως τον περνάμε, τον σκοτώνουμε, τον αφήνουμε να κυλίσει και άλλα τέτοια, μα σπανίως τον εκμεταλλευόμαστε, σπανίως τον ζούμε.. Καθώς συνεχώς ένα αύριο περιμένουμε, καλύτερο τάχατες, που όμως για την επόμενη πάντοτε αναβάλετε..<br />
<br />
Και μετά γκρινιάζουμε για το πόσες λίγες ώρες η μέρα έχει, για το χρόνο που δεν έχουμε, που δε φτάνει, που χάσαμε..<br />
<br />
Η πραγματικότητα όμως είναι άλλη..<br />
<br />
Χρόνος υπάρχει.. Η ροή του αλλάζει…<br />
<br />
Αρκεί να σκεφτούμε πόσο ατέλειωτα μας φαίνονταν τα καλοκαίρια όταν ήμασταν παιδιά..<br />
<br />
Πόσο μακρινή μας φαίνονταν η επόμενη βδομάδα..<br />
<br />
Πόσο μακρινές οι ηλικίες πάνω απ’ τα είκοσι..<br />
<br />
Μα τότε με όσα μας ένοιαζαν ασχολούμασταν, όσα στη φύση μας και απ’ τη φύση μας ήταν φερμένα.. Με το παιχνίδι, με τα παραμύθια, και κάναμε όνειρα..<br />
<br />
Μέχρι και τον κόσμο ξέραμε πώς θ’ αλλάξουμε!<br />
<br />
Και τώρα με τι ασχολούμαστε..; Με το να δουλεύουμε για να ζήσουμε (και πάλι καλά, μια και υπάρχουν άλλοι που ζουν για δουλεύουν..), και με ουσιαστικά ανούσια εφευρήματα, ανόητων «σοφών».. <br />
<br />
Να οι κρίσεις οι οικονομικές (οι απ’ αυτούς φτιαγμένες), να οι «εξυπνάδες» των ΜΜΑ (Α όπως αποχαύνωση), και τόσα άλλα που μας κάνουν να υπάρχουμε σε μια ζωή που δε θέλουμε να ζήσουμε..<br />
<br />
Και χρειάζεται να ψάξουμε για χρόνο..<br />
<br />
Για να βιώσουμε και λίγο τη δικιά μας τη ζωή..<br />
<br />
Μια και στη λάσπη της απληστίας, του παρά-λογισμού και της θεοποίησης ανάξιων λόγου αξιών (όπως το χρήμα και όλα αυτά που τάχατες την ευτυχία φέρνουν), μας έχουν όλους μας βουτηγμένους...<br />
<br />
Και «τι να κάνουμε, αφού έτσι είναι η ζωή και καλά», ακούς τους πιότερους να λένε..<br />
<br />
Αυτό το «τι να κάνουμε», είναι η πιο μεγάλη νοητική και όχι μόνο παγίδα, στην οποία πασχίζουν να μας ρίξουν.. Οι «ιθύνοντες» και «υπεύθυνοι» της κοινωνίας λειτουργοί.. Και έτσι το χρόνο μας χάνουμε και σκοτώνουμε, ακούσια θαρρούμε.. <br />
<br />
Με το να μην αντιδρούμε, να αποδεχόμαστε το ρόλο του «ανήμποροι» θεατή, στην πραγματικότητα συμμετέχουμε, σε όσα άδικα γύρω μας συμβαίνουν..<br />
<br />
Η αδιαφορία, είναι όμως συμμετοχή, αφού εμείς είμαστε μέλη της κοινωνίας.. Και αν τα μέλη μιας κοινωνίας, ενός έθνους, ενός πλανήτη, αδιάφορα είναι, τότε η αδικία, και ο παρά-λογισμός, την ευκαιρία τους βρίσκουν..<br />
<br />
Το δίκιο να πατούν, τα όνειρα και το χρόνο να δολοφονούν, τα παιδιά να καταστρέφουν..<br />
<br />
Μικρές πράξεις τον κόσμο ν’ αλλάξουν μπορούν..<br />
<br />
Αρκεί να γίνονται απ’ τον καθένα μας..<br />
<br />
Κι ας είναι μόνο ένα γραπτό, κι ας είν’ μόνο μια γνώμη..<br />
<br />
Αν ο καθένας μας τη γνώμη του έλεγε, αν όλοι το δίκιο και τ’ όνειρό μας διεκδικούσαμε, σε μια άλλη πραγματικότητα θα ζούσαμε, μια άλλη κοινωνία στα παιδιά μας θα κληροδοτούσαμε, κι οι θάλασσες ακόμα γαλάζιες θα ήταν.. <br />
<br />
Και ο χρόνος ένας φιλικός σύμμαχος που την Ευ-τυχία και την Ευ-θυμία μας θα βοηθούσε να ζήσουμε..<br />
<br />
Ο κύκλος ο φαύλος, θα συνεχίζεται, μέχρι ν’ αλλάξουνε μυαλά οι ιθύνοντες και το δίκιο να δουν (λίγο δύσκολο), ή να ξυπνήσουμε εμείς, και να σταματήσουμε αξία να τους δίνουμε..<br />
<br />
 Και η έρημος της Πραγματικότητας, το πηγάδι του Χρόνου μας θα στερεύει..<br />
<br />
<br />
Μα η Αλήθεια είναι άλλη, Χρόνος υπάρχει και δικός μας είναι. Το αν θα τον αξιοποιήσουμε είναι το ζήτημα, ή αν απλά θ’ αφήνουμε όλη την «καθημερινότητα» αυτή που μας επιβάλουν τάχατες οι άλλοι, μα κι αποδεχόμαστε εμείς, το Χρόνο μας να Κλέβουν..<br />
<br />
Κι έτσι να ζήσουμε στο δικό μας το χρόνο, που τις επιθυμίες μας σέβεται και συνοδοιπόρος μας θα είναι, στα γεφύρια του ονείρου, που πέρα απ’ αυτή την ερημιά της εδώ «πραγματικότητας» μας ‘παν ..<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-02-2009</td><td valign=top></td></table><br />