Ευωδιές Ονείρων

Δημιουργός: rock sugar, Ελένη

Επιτέλους...τελείωσε!! Στην ξενυχτισμένη μου αγάπη...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΕΥΩΔΙΕΣ ΟΝΕΙΡΩΝ


Ξαπόστασα το σώμα μου σε γιασεμιά σεντόνια
Άφησα όνειρα να ρθουν, χρωματιστά μπαλόνια
Κι όπως στης νύχτας τις φωτιές, εγώ παραδινόμουν
Ένα με τ'άγιο όναρ μου και πιότερο γινόμουν

Είχε την κόκκινη μορφή, την μυρωδιά του πόθου
Αρχοντική την όψη του, σαν στολισμένου ρόδου
Με πέταλα δροσοσταλιές και αγκάθια για μανδύα
Που με παρέσερνε θαρρείς σε κάθε αμαρτία

Ζωγράφισε στα χείλη μου σημάδια από φιλιά
Και χάρισε στην κλίνη μου πελώρια αγκαλιά
Η δύση μου εθέριεψε και έγιν’ ανατολή
Η άνοιξη με μάγεψε και έδωσε εντολή

Το ρόδο ν’απογυμνωθεί, τ’αγκάθια του να βγάλει
Ν’αρχίσουνε τα σώματα του έρωτα την πάλη
Να τρέμουνε τα πέταλα καθώς θα το αγγίζω
Να του μιλώ με ευωδιές ,μ’αυτές να το ξορκίζω

Βελούδινη είχε αφή και το κορμί ριγούσε
Κλυδωνισμοί το τύλιγαν και σε λυγμούς ξεσπούσε
Βραχνές οι ανάσες έβγαιναν , τραγουδιστές στο στόμα
Γεννιόμασταν μικροί θεοί, υγροί μέσα απ’το χώμα

Σαν χρυσαφένιου αρχάγγελου το ανάλαφρο φτερό
Οι οργασμοί μας έρρεαν τρεχούμενο νερό
Ξεδίψασε κι η θάλασσα και είπε να κοπάσει
Τα κύματα της όρκισε να μη τα φουρτουνιάσει

Σαν ήρθε το ξημέρωμα, κι έφυγε το δείλι
Το άρωμα ποτίστηκε σε κόκκινο μαντήλι
Ξύπνησα κι όταν κοίταξα, δίπλα στο μαξιλάρι
Το σώμα σου έμοιαζε βιολί και εγώ ήμουν το δοξάρι

Αγκάλιασα το βλέμμα σου μ’υπόσχεσης κανόνα
Πυξίδα να’ν’ η αγάπη μας στο διάβα του αιώνα
Κι εμείς δυο δείχτες που γυρνούν, σ’ανάστροφη πορεία
Κάθε που συναντιόμαστε, να γράφουμε ιστορία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-02-2009