Τό δηλητήριο καί τό δάκρυ

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Παραμυθάκι, αφιερωμένο στο πιο γλυκό μου πλασματάκι που λατρεύω..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B][align=center]Τό δηλητήριο καί τό δάκρυ

~~

Μικρό μου λουλουδάκι ἀνθισμένο
μοῦ χάθηκες, μά ἐγώ σέ περιμένω
τά φύλλα σου γερμένα ἀπό τό κρύο, μέ ζητοῦν

τά κόκκινα φιλιά μου ἔχω ἀφήσει στό κορμί σου
νά σκέφτεσαι τίς νύχτες πώς ὑπάρχουμε παντοῦ

οἱ δύο μας μόνο, μόνοι
κι ἔρημοι οἱ δρόμοι
κανείς δέ μᾶς χαλάει τή σιωπή

διαβάτης δέν πατᾶ πάνω στά χνάρια πού ἀφήσαμε
μονάχα ἡ δροσιά τού πρωινοῦ εἶναι πού τήν ἠπιαμε

κρυστάλλινο ποτήρι αὐτή ἡ ἀγάπη
καί φτάνει μία ἀπρόσεχτη στιγμή γιά νά τό σπάσει
ἤ ἔστω νά ραγίσει ἕνα κομμάτι του
στό μέρος πού χτυπάει ἡ καρδιά

ἐμᾶς δέν μᾶς χωρίζουνε ἀγάπη μου
οἱ ἄνθρωποι, ὁ χρόνος καί οἱ μῆνες πού περνοῦν
τίς ὧρες μᾶς μετρῶ πού ἀπουσιάζουμε
τήν ἄκρη ζωγραφίζω τοῦ δικοῦ μας οὐρανοῦ

γαλάζια ἡ ὀροφή, τήν ἀνεβήκαμε
τούς τοίχους σκαρφαλώσαμε κι ἄς ἦτανε ὑγροί
τά λόγιά μας μέ μέλι τά κολλήσαμε
στίς τσάντες κουβαλᾶμε τή ζωή

ἐμᾶς δέν μᾶς χωρίζουνε ἀγάπη μου
τά πείσματα, οἱ γκρίνιες κι οἱ τρελοί ἐγωισμοί
στό βλέμμα μᾶς αὐτόματα δεθήκαμε
κι ἀπάνω ἀγκιστρωθήκαμε νά φύγουμε μαζί

νά τρέξουμε, κι ὅπου μας βγάλει ἡ ἄκρη

χωρίς τό δηλητήριο καί τό δάκρυ
δέ θά ‘χέ τόση γλύκα ἡ ζωή.


γιῶργος_κ[/align][/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-03-2009