Θαύμα, Θαύμα, Θαύμα

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Θαύμα, Θαύμα, Θαύμα</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Θαύμα, Θαύμα, Θαύμα</b><p>Δημιουργός: MARGARITA<p><i> Καλή Σαρακοστή</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>[I]Το αγγελτήριο θανάτου έγραφε «Στην προσφιλή μας γιαγιά, μητέρα, σύζυγο <br />
που άφησε την τελευταία της πνοή….» Κατάμεστη ήταν η εκκλησία <br />
των « Αγίων Ληστών». Στη μέση τριανταφυλλόξυλο φέρετρο ντυμένο <br />
με μετάξι φιλοξενούσε το πτώμα. Τόσους οπαδούς έχει ένα πτώμα αναρωτήθηκα. <br />
Και στην πρώτη θέση οι προσφιλείς. Στο πλάι κάτι αρπαχτικά μοίραζαν φυλλάδια, <br />
«Ο φλεγόμενος πάτος» και εγώ τι γύρευα εδώ;;; Πρόβα;;; Γαμώτο μου! <br />
Πίστευα πως είχαν πεισθεί για το μεταφορικό μέσον του ταξιδιού μου για διδακτορικό. <br />
Κοίταξα το Εισιτήριο. Λεωφορείο αριθμός 59. Αναχώρηση 24/11/2039. <br />
Κόκκινα γράμματα Comic Sans MS. Εισιτήριο προς «Φωτιά». Εισιτήριο προς «Φωτιά». <br />
Εδώ το καλό ψήσιμο. Τίποτα δεν μένει. Και ο αμφορέας προσφορά του μαγαζιού <br />
έγραφε από την πίσω μεριά…. <br />
Τι μουρμουράνε στ αλήθεια. Α! ήταν ακριβά; Έξι χιλιάδες ευρώπουλα μέχρι <br />
την Βουλγαρία; Βρε, ποιος σας είπε ότι ήθελα Βουλγαρία; Χάθηκε ένα λιβάδι <br />
και μια ντάνα ξύλα, το μαγνητόφωνο μου να παίζει «σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ» <br />
και οι προσφιλείς μου; Άντε και οι κολλητοί μου μαζί. Και μετά κρασάκι, κοψίδι, ελιά, τυρί <br />
και ψωμί να πιούμε. Σςςςςςς μην μιλάτε Κυρία μου. Η θανούσα <br />
ήτο μια αξιοπρεπής και πάνω από όλα σοβαρή Κυρία και όλοι είμαστε φορτισμένοι συγκινησιακά. <br />
Δεν θα έρθεις επάνω ψεύτη, θα σε φτιάξω. Μου είχες υποσχεθεί <br />
πως θα με κάψεις, αλλά και εδώ ο εγωισμός σου. Για να δείξεις πως είσαι αρτίστας <br />
στην τέχνη σου. Μου έφτιαξες κάσα με σκαλίσματα από ακριβό ξύλο και με έχωσες μέσα. <br />
Και τι είναι αυτή η ηλίθια φωτογραφία; Που είναι η αύρα μου; Και αυτό που μου φορέσατε; <br />
Εγώ μια ζωή γύριζα σαν κλοζαρ. Πεντάρα δεν έδινα για το έξω μου. Μόνο για το in μου φρόντιζα. <br />
Να το ταΐσω, να το ποτίσω, να το γαμήσω, να….<br />
Τι λέει αυτός ο ρασοφόρος; Ματαιότης όλα τα ανθρώπινα; Γιατί τότε φοράει αυτόν <br />
τον σταυρό το στολισμένο με διαμάντια και ρουμπίνια και ζαφείρια; <br />
Είναι μητροπολίτης Κυρία μου. Κοίτα τους, θρήνο και οδυρμό! Και ο πολίτης <br />
της μήτρας μου, τι στεντόρεια φωνή στο «Αιωνία αυτής η μνήμη». Πλάκα έχει <br />
η εικόνα. Στεφάνια, ανθοδέσμες, κορδέλες το χρώμα του πένθους, αριστεροί <br />
και δεξιοί, ψαλτάδες ντε και όλοι οι κρεμαστοί φωτισμένοι. Αχ! μονάκριβοι μου <br />
εγώ δεν ήθελα να κόβουν τα λουλούδια, δεν μου άρεσαν τα ψεύτικα λόγια, ας δίνατε <br />
το σώμα μου στους χασάπηδες που κάνουν έρευνα, ας δένατε ένα τσιμεντόλιθο <br />
στο λαιμό μου, να με πετάγατε στη θάλασσα. Γιατί μου το κάνετε αυτό; Γιατί; Αρνούμαι! <br />
είναι στενάχωρα εδώ και δεν θέλω τίποτα πάνω στην κορμάρα μου.<br />
Λοιπόν ματαιώνεται το μετά.. πτυχιακό. Ο Γκαλαντίνα έχει γύρω στα 30600 κάτι μέλη. <br />
Διορίζω επιτελάρχη αυτόν με την όμορφη βοηθό να ζητήσουν μισό ευρώ από τον καθένα σας. <br />
Κανονίστε το και φάτε τα μαζεμένα στην αιωνιότητα μου. Χα! <br />
Σιγά μην φυτευτώ όπως θέλετε εσείς……πτυχώνομαι μαζί με την τρέλα μου <br />
Ανώνυμες Αμαρτωλές Μαγδαληνές…το πλήθος ανακράζει….. Θαύμα….Θαύμα…Θαύμα, μόνο όσοι <br />
με ξέρουν καλά ψιθυρίζουν «φτου να πάρει ο Χάρος, δεν θα ξεμπερδέψουμε εύκολα <br />
από αυτή την smart γριά μάγισσα»…..<br />
<br />
Securable<br />
Measurable<br />
Achievable<br />
Reachable <br />
Timeless <br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-03-2009</td><td valign=top></td></table><br />