Όλα σε θυμίζουν Δημιουργός: jenny Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info ΟΛΑ ΣΕ ΘΥΜΙΖΟΥΝ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Έφυγες και η καρδιά μου γέμισε επιτέλους χαρά και ικανοποίηση. Μαζί σου εξανεμίστηκαν οι συνθήκες και οι προϋποθέσεις να συνεχίσει η ζωή μου να είναι μία απύθμενη κόλαση. Εσύ την έκανες λεβέντικα αλλά οι μνήμες σου ακόμα επικρατούν στην ατμόσφαιρα του σπιτιού μας. Οι μαύρες σκιές και η χολή εγκαταλείπουν σταδιακά το μυαλό και την ψυχή μου. Μαζί σου δραπέτευσαν τα νεύρα, οι πίκρες και τα δάκρυα. Τα τόσα που σε χαρακτήριζαν και που μου γέμιζαν την καρδιά με ανασφάλεια και απογοήτευση. Η αγάπη είχε φύγει προ πολλού αφήνοντας στη θέση της την ανοργασμική, πικρόχολη, ξερακιανή και αχώνευτη κυρία που απαντάει στο όνομα ΣΥΝΗΘΕΙΑ.
Όλα σε θυμίζουν/απλά και αγαπημένα/πράγματα δικά σου/καθημερινά /(M.Ρασούλης /Μ/Λοίζος.) Ναι! πράγματι όλα σε θυμίζουν. Τα άπλυτα εσώρουχα στο πάτωμα. Το μπάνιο πάντα βρώμικο μετά από κάθε σου ντους. Οι οδοντογλυφίδες πάνω στο τραπεζομάντιλο της κουζίνας. Οι πατημασιές πάνω στο φρέσκο σφουγγαρισμένο πάτωμα του σαλονιού μας. Οι καυγάδες στην παραμικρή καθυστέρηση από την δουλειά μου .Οι αδικαιολόγητες φωνές σου ακόμα ηχούν στα αυτιά μου. Όταν θυμάμαι την γκρίνια και τα νάζια σου ακόμα με πιάνει ημικρανία.
Οι συχνές προσπάθειες σου να με ταπεινώσεις μπροστά σους φίλους μου. Οι ειρωνείες όταν η συζήτηση στρέφονταν στην δουλειά μου. Στις επιτυχίες και την δημοσιότητα που είχα αποκτήσει τελευταία. Ο κυνισμός σου όταν αγόραζα βιβλία. Η απαξίωση απέναντι στις συγγραφικές μου προσπάθειες. Οι απλήρωτοι λογαριασμοί που ξεχνούσες ανάμεσα στα χαρτιά σου αλλά επέμενες ότι εγώ τους έχασα.. Οι φασαρίες που έκανες στις διάφορες υπηρεσίες όταν πήγαινες να κάνεις σόου και να εκφράσεις δημόσια την δυσαρέσκεια σου για μία αδικία. Τον φόβο και τα νεύρα μου όταν πήγαινα να βολέψω την κατάσταση.Να διορθώσω τα αδιόρθωτα. Να ζητήσω επιείκεια για να μην μας κόψουν το δάνειο ή να μας εκδώσουν τις βεβαιώσεις και τα πιστοποιητικά .Τα ουρλιαχτά σου επειδή το φαί δεν ήταν ζεστό όταν μας έκανες επιτέλους την χάρη να φτάσεις σπίτι. Τα φούμαρα και οι απαιτήσεις σου για καθαρό πουκάμισο σε κάθε σου έξοδο. Σαν να ήσουνα υποψήφιος γαμπρός. Άσχετα αν εγώ διάλεγα και αγόραζα ακόμα και τις κάλτσες σου. Ποτέ δεν μπήκα στον κόπο να σε ρωτήσου που πάς και τι ώρα θα έρθεις.Μέσα στα βάθη της ψυχής μου πίστευα ότι με αγαπάς και απλώς δεν ξέρεις πώς να το πεις και να το αποδείξεις. Μετά κατάλαβα !
Εξαιτίας σου ,για ολόκληρα χρόνια, δεν είχα καταλάβει ποια ήταν η διαφορά ανάμεσα στην εργάσιμη ημέρα και την ημέρα αργίας. Το ίδιο και απαράλλακτο. Φασίνα, σίδερο και σουπερμάρκετ. ¨Όλα δικά μου. Για σένα το Σαββατοκύριακο είχε συγκεκριμένο προφίλ. Εξίσου απαράλλακτο. Ξάπλα ,τάβλι στο καφενείο και νεύρα όταν έχανε η Πανάθα. Εγώ να μην έχω δύναμη να τραβάω τα πόδια μου και εσύ να κοκορεύεσαι ότι είσαι ο κύριος του σπιτιού και βάζεις τάξη στα ασυμμάζευτα! Να επιδεικνύεις το προφίλ του νοικοκύρη του σπιτιού. Να εκδηλώνεις δημόσια αγάπη ,σεβασμός και στοργή απέναντι στην δούλα και κυρά. Να φέρνεις λουλούδια στην ημέρα της γυναίκας για να σε δουν και να σε θαυμάσουν όλοι οι γείτονες.
Τέλος σε ευχαριστώ που φανέρωσες τον πραγματικό εαυτό σου. Δεν υπήρχε λόγος να μου φέρεις λουλούδια στην ημέρα της γυναίκας. Τζάμπα ξοδεύτηκες. Έφυγες τραβώντας δυνατά την πόρτα .Ίσως περίμενες ,μέχρι τελευταία στιγμή ,να σε παρακαλέσω να με συγχωρέσεις για το τόλμημά μου .Περίμενες να σε ικετεύσω, γονατιστή, να μην με εγκαταλείψεις. Έπεσες έξω. Έφυγες και έγινα άλλος άνθρωπος. Νιώθω επιτέλους υγιής επειδή είμαι μία νέα γυναίκα .Αυτοδύναμη και δημιουργική ψυχή με μία μεγάλη και ζεστή καρδιά. Μπορώ και μόνη μου να ζήσω. Μπορώ και μόνη μου να γλεντήσω την ημέρα της γυναίκας. Μπορώ και οφείλω, στον εαυτό μου, να χαρώ την νεοαποκτηθείσα ελευθερία μου.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-03-2009 | |