Λιποτάκτης

Δημιουργός: azoritis, Γιώργος

γραμμένο και δημοσιευμένο στα μαθητικά μου χρόνια,..χρόνια πριν...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το καράβι της μνήμης σκίζει το πέλαος της καρδιάς μου
όπως πριν από χρόνια εκείνη η ψαροπούλα που μέπαιρνε από την Κάρπαθο.
Χόρευε πάνω στο Αιγαιοπελαγίτικο κύμα με περίσεια χάρη.
Ένα άσπρο μαντήλι στη γη της Καρπάθου ανέμιζε.
Είχα φτάσει στο νησί μ'όνειρα κι'έφευγα με μηδέν.
Οι ομορφιές του δεν ημέρεψαν την καρδιά μου
την σκληρή απ'του Ολύμπου τα μέρη.
Το Αιγαιοπελαγίτικο μελτέμι βάλσαμο για κάθε πόνο.
Όχι όμως όταν κρύβεται πίσω απ'τα βουνά της θύμησης.
Είχα μια ελπίδα στη θεσσαλιώτικη γη.Την άφησα.
Πήγα στο μακρυνό κι'απόκοσμο νησί για να ξεχάσω.
Μα δεν λησμόνησα,γνώρισα κι'αλλη.
Στην Αθήνα τώρα που η μνήμη σκίζει την καρδιά μου.
Το αγέρι του βουνού και της θάλασσας μόνο στη θύμηση.
Η ελπίδα νάχει μείνει στη Θεσσαλία η στην Κάρπαθο.
Νάχει μείνει σε κάθε μέρος όπου σεργιανάει ο ανθρώπινος πόνος?
Και γω να την ψάχνω σε βουνά που στην κορφή τους να φθάσω δεν μπορώ.
Σε πέλαγα που τελειωμό δεν έχουν.
Μονο η θύμηση να μου λέει υπάρχει ελπίδα.
Μα πάλι να την αρνιέμαι.
Λιποτάκτης του ονείρου και της ζωής.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-03-2009