Όπως πάντα Δημιουργός: poetryf Μη τσιρίζεις τις νύχτες.. Ο αντίλαλος σου επιστρέφει πιο τρομακτικός και πιο άδειος... Κλάψε βουβά, να γεμίσουν τ'αστέρια ενοχές... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Πάντοτε είχα πρόβλημα με το συμπλέκτη του εαυτού μου
δεν ήξερα πότε ν’αλλάζω ταχύτητες
σκουντουφλούσα σε στύλους, συντριβάνια και ανθρώπους
που τους σκότωνε η ορμή μου πριν καν τους αγγίξει
Μ’ήθελε ο κόσμος τους όχημα
στο μαύρο της ασφάλτου ο ομφαλός μου
κομμένες ασφάλειες, φώτα καμένα
να γεννήθηκα νύχτα που τόσο ταιριάζω εκεί;
Πάντοτε πάταγα σε λάθος ώρα το γκάζι
έτσι απλά για να αφήσω στις στροφές διπλό σημάδι
Άλλοι το λέγανε «το ξαπλωμένο οχτώ»
εγώ το έλεγα «το άπειρο που κλείστηκε σε σχήμα»
Με προσπέρασε κάποτε
ένας κύριος που έσερνε μια νεκροφόρα στην πλάτή του
Τον ρώτησα πως τον λένε
Μου δειξε μια πέτρα και φυλάχτηκε τάχα της μοιάζει
Πάτησα τότε απότομα το φρένο
Είχα μάθει να ελέγχω τα πάθη μου’
Βγήκα απ’το αμάξι κρύα και παγωμένη
Έξω ο ήλιος έκαιγε
της Άνοιξης το όνειρο αγρυπνούσε
Πάντοτε είχα πρόβλημα με το συγχρονισμό μου
Αυτή τη φορά ήμουν εκεί και δεν ήμουν
Κοιτάχτηκα σαν όψη, σα σκιά μέσα στο δρόμο
Ο φύλακας μου τρόμαξε τόσο
Απόρησα
Κοιτάχτηκα για λίγο και κατάλαβα
Ο διάβολος μου’χε δανείσει την καπαρντίνα του θανάτου
Ύστερα άνοιξα τα μάτια κι ήμουν μόνη μου.
Όπως πάντα.
Κανένα πρόβλημα. . .
Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-03-2009 |