η σταλίτσα και το πλασματάκι Δημιουργός: panta smile, plasmataki στην έμπνευση μου...στον άνθρωπο που άγαπησα χωρίς να ζητάω κάτι..μου αρκούσε να βλέπω να χαμογελάει!!! Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info [align=center]
ΜΙΑ ΦΟΡΑ Κ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ...
Ήταν ένα μικρό κοριτσάκι..
η σταλίτσα..
η μικρή σταλίτσα με τα ξανθά μακριά μαλλιά και με με δυό χάντρες ουρανό..
η σταλίτσα ήταν ένα μικρό παιδί όπως όλα τα άλλα μόνο που είχε μία περίεργη συνήθεια..
της άρεσε να μαζεύει άδεια σπιρτόκουτα..
όλοι το θεωρόυσαν τρελό μα εκείνη δεν νοιαζότανε για το έλεγαν οι γύρω της..
κ έτσι κάθε μέρα έκανε βόλτες στο πάρκο..στην πλατεία και σε όποιο μέρος μπορούσε να βρεί σπιρτόκουτα..
ήθελε να μαζέψει πολλά απ'αυτά και να φτιάξει ένα σπιτάκι απο σπιρτόκουτα..
πέρασε πολύ χρόνο γυρνώντας..
πέρασαν πολλά χρόνια να συλλέξει όσα χρειάζοταν για το σκοπό αυτό..!
το κοριτσάκι..
η μικρή σταλίτσα όπως την αποκαλούσαν οι φίλοι της είχε μεγαλώσει..
είχε γίνει ολοκληρο κορίτσι πιά..
μα έκρυβε τη ψυχή ενός μικρού παιδιού..
και δεν σταμάτησε να θέλει να φτιάξει το σπιτάκι..
έτσι ένα απόγευμα κλείστηκε στο δωμάτιο της..
και άρχισε να κατασκευάζει το σπιρτόσπιτο..
πέρασε πολύ χρόνο ΄μόνη της..
ο ήλιος είχε αρχίσει να ξεπροβάλει..
και έλειπε μόνο ένα σπιρτόκουτο για να τελειώσει το σπιτάκι..
καθώς λοιπόν έπιασε το σπιρτόκουτο με το ρόζ χρωμα,άκουσε μία περίεργη φωνή..
στην αρχή πίστεψε πως ήταν τόσο κουρασμένη που το φαντάστηκε..
κι όμως άνοιξε το σπιρτόκουτο και μέσα αντίκρυσε ένα μικρό ανθρωπάκι..
ένα πλασματάκι..
η σταλίτσα δεν ήξερε αν ήταν αληθινό..αν μπορούσε να του μιλήσει..αν την καταλάβαινε..κι έτσι αφού πρώτα σιγουρεύτηκε ότι δεν ονειρευόταν αποφάσισε διστακτικά να του μιλήσει...
--πώς βρέθηκες εσύ εδώ..?
**αυτό είναι το σπιτάκι μου..μένω εδώ πολλά χρονια..
--και τόσο καιρό είσαι κλεισμένο μέσα στο σπιρτόκουτο??
**ναι μα είχα εσένα συντροφιά..
--μα πώς δεν σε είχα δεί τόσο καιρό...?
**τα βράδια που κοιμόσουν έβγαινα απο το σπιρτόκουτο,ανέβαινα στο κρεββατι και καθόμουν στο μαξιλάρι μόνο και μόνο..
--μονο και όνο τί...?
**ήθελα μόνο να σε κοιτάω όταν κοιμάσαι..να σε προσέχω..
--πάντα ένιωθα μια παρουσία δίπλα μου μα δεν ήξερα...
κ εκεί η σταλίτσα άνοιξε τα χέρι της και το πλασματάκι ανέβηκε στα χέρια της..
κ ύστερα η σταλίτσα είπε..
--πρέπει να σου βρώ ένα όνομα..
σκέφτηκε για λίγο και με μεγάλη χαρά
--πλασματάκι!!!!!!αυτό θα ναι το όνομα σου γιατί είσαι τόσο δα μικρούλι..
το πλασματάκι χαμογέλασε..κ ύστερα αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά της σταλίτσας..
η μικρή σταλίτσα το κοιτούσενα κοιμάται και ένοιωθε τόσο χαρούμενη που είχε παρέα..
ένιωθε τόσο ευτυχισμένη που το σπιρτόσπιτάκι της θα ήταν πλέον χρήσιμο για κάποιον...
για το πλασματάκι της..
κ ένώ σκεφτότανε όλα αυτά αποκοιμήθηκε μ΄'ενα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο της..
συντροφιά με το δικό της πλασματάκι...
κ έζησαν αυτοί καλά κ εμείς καλύτερα..
Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-03-2009 |