η ερημιά μου η λύκαινα

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα (ε)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

έστησα για τη μοναξιά ψηλούς πυλώνες
τις σκοτεινές της τις αιτίες να φωτίσω
δέκα διαγούμισα τη νύχτα Βαβυλώνες
με το χρυσάφι ότι μου λείπει να καλύψω

μα ότι φοβόμουν ν' αντικρίσω να το εμπρός μου
με οστά και σάρκα ό,τι είχα απωθήσει
πόσο να αντέξει στα χτυπήματα ο πηλός μου
κι η γυάλινη αντοχή μου πόσο να κρατήσει

κήδεψα μέσα μου όσα είχανε πεθάνει
από την όργητα να φύγω της Εκάτης
και για καθένα δυο κουκιά άναψα λιβάνι
νήμα καινούριο πέρασα στην ηλακάτη

μα όσα φοβόμουν ανασταίνονται το βράδυ
και μ' επισκέπτονται φορώντας προσωπείο
με σώματα αλειμμένα με βαθύ σκοτάδι
εισβάλλουν απ' τα μάτια μου μεσ' το κρανίο

την μέσα μου πυρπόλησα απόψε Ρώμη
κι ίσως μες τη φωτιά που καίει την αγορά της
να αποτεφρωθεί και ό,τι με πληγώνει
η ερημιά μου η λύκαινα με τα μωρά της

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-03-2009