Αν είσαι ομως εδώ

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κοτάζω ψηλά να εννοήσω των θαυμάτων την ψευδαίσθηση
Αν είσαι ομως εδώ ισως και ζήσω ,του έρωτα σου την παραίσθηση
Νιώθω ασφάλεια που ζώ μες στις χαράδρες του έρωτά σου
Μόλις νυχτώνει κυκλοφορώ,αμέριμνος ανάμεσά σου
Μαζί μου μου σέρνω σημάδια και κομμάτια μου
Κι αυτά που χάθηκαν μες στα σκοτάδια,μπροστά στα μάτια μου

Βρίσκομαι πιά,στην απεξάρτηση των εγκοσμίων
Μεταβαίνω βιαστικά ,στις λαγκαδιές των υπογείων
Ερειπωμένο δέρμα,κούφιο σώμα που γλυστράει στις μεγάλες μοναξιές
Μαυρίζει το αίμα,μαυρίζει το χώμα,για αυτο ραγίζουν οι σκιές

Αν είσαι όμως εδω,σιγά σιγά ξαναχτίζεται και σώμα και ψυχή
Απ’τα μάτια σου δανείζομαι φώς χερουβικό και βγαίνω στη ζωή
Ανεβαίνω τις εξαίσιες σκάλες που οδηγούν στον ουρανό σου
Με δρασκελιές μεγάλες για να νιώσω τον καημό σου
Σε σένα αφήνω ξεχασμένη ,τη φρενιασμένη βροχή των φλεβών μου
Την καρδιά μου στη καρδιά σου δεμένη,την οικειότητα των χειλιών μου

Οι παλιοί μου τρόμοι,πια δεν φαίνονται πουθενά
Ιεροί της λευτεριάς μου δρόμοι,ανοίγονται πλατιά
Δεν έχω μέσα μου δειλιά,μα ούτε φωνή και ήχους
Γοργότερο κι απ’τη μιλιά,το χέρι γράφει στίχους
Κι όπως ακούω την εντολή,βαθιά μες στη ψυχή μου
Διπλή αναβρύζει και τριπλή,σήμερα σ’εσένα η προσευχή μου

«Αγάπη ρίξε το βλέμμα σου κι εδώ στο άχαρο νησί μου
Δώς μου αστέρι φωτεινό ,ν’αστράψει η αυγή μου
Όσο ακόμα μου χτυπά ,πάνω στη γή η καρδιά μου
Εσένα μονάχα ν’αγαπά ,εσένα να ζητά η αγκαλιά μου»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-03-2009