κάλεσμα

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

απόψε που στον ουρανό τα’ άστρα αναμμένα
φεγγοβολούν με δίχως υποψία πτώσης
τα αισθήματά μου τα από χρόνια πεθαμένα
να μου αναστήσεις ,έλα, ή να με σκοτώσεις

απόψε που σαν να γαλήνεψε το Αιγαίο
και που έχει κόκκινο το Ιόνιο χρώμα πάρει
έλα, σαν να ν’ το βράδυ μου το τελευταίο
και πνίξε με μέσα στο φως σου σαν φεγγάρι

έλα σαν κόρη του Βυθού, του Ποσειδώνα
που διαφεντεύεις μ’ ένα νεύμα σου τα πλάτη
πλέξε τα χέρια σου μαζί, αγκώνα – αγκώνα
και τύλιξέ με μες στην γόρδια σου αγάπη

γιατί υπάρχουν άνθρωποι χιλιάδες γύρω
κρυμμένοι πίσω απ’ της σιωπής την άγρια μάσκα
κι εγώ δεν έχω ένα ώμο για να γείρω
το χρόνο να χλευάσω που μου τρώει τη σάρκα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-03-2009