Ξενητεια

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

αφιερωμενο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εκεί στη ξένη πόλη που ξεφεύγει σε πλέοντα νερά
Με των ανθρώπων τις μεταμορφώσεις να σε βασανίζουν
Σε βρήκα πάλι αναπάντεχα στα υγρά ψηφιδωτά
Μες στις ανταύγειες που τις ώρες θρυμματίζουν

Τα μάτια σου διατηρούν τη λάμψη της μεγαλόπρεπης μορφής σου
Βυθισμένα σε τόξα που δουλεύτηκαν μες στους αιώνες
Σε μάρμαρα και σε χαλκούς της ελληνικής φυλής σου
Κοιτάζουνε τώρα κατάματα στα ξένα τους αγώνες

Τα χείλη σου που φωνάζουν ιαχές
Και σφίγγονται με πόνο και μ’οργή
Σε φωτεινές χαράδρες αντηχούν φωνές ελληνικές
Να τις ακούουν οι τυρράνοι που έχουν «οραματισθεί»

Έχασαν τη σκιά τους ,πιστα σκυλιά ,πιστά θηρία
Ανεστραμμένες αναλήψεις,ανύμνητες θυσίες σε υπόγειους ουρανούς
Ακόρεστοι μινώταυροι μουγκρίζουν με μανία
Σ’εκατόροφους λαβύρινθους,σ’ουρανοξύστες σκοτεινούς

Μα εσύ αντέχεις μες στήν απάτη της ύπουλης ανακωχής
Με νεύρα,χορδές του έρωτα σε λύρα διάτρητη απο φώς
Με πέτρα καημού κι ασβέστη υπομονής
Ξαναχτίζεις αψίδες τρόπαια να κρύβει τη γύμνια του ο «λαός»

Εκεί μες στα χλωμά μαργαριτάρια του γκρίζου δειλινού
Σε είδα νάρχεσαι κομψή και μυρωμένη
Μα στο πλευρό σου απ’της πατρίδας τις σπηλιές κι απ’τα βάθη του γιαλού
Μια νεράιδα μακρυνή καμάρωνε τη λυγερή της εγγονή σε σάπφειρους λουσμένη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-03-2009