Τα φυκια χανονται πρωτα

Δημιουργός: Αστρογιογγι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Καθως προχωρουσε τα δεντρα ηρεμουσαν
ο αγερας δεν τ'αγγιζε πια
Ολη του την ενεργεια διοχετευε στα νυχια
Το σκοταδι πηχτο , τον δυσκολευε στο περπατημα
Ησυχια αποκοσμη
Κανενας ηχος
Κανενα θροισμα
Μοναχα φιγουρες στην ακρη του δρομου ,νεκροι
που αποζητουν το βλεμμα του
ιερο μαυρο ησυχαστηριο εν κινηση
η μνημη ακινητη
με καρφωμενο το βλεμα της στο σκοτος
κοιτα πως να γεννησει φως απ' το σκοταδι

Μα δεν θυμαται πια
εσβησε κι αυτη η λεπτομερια
οι πεθαμενοι που συναντα στο διαβα του ,ολοι
εχουν χασει το φως μεσα τους
κι αυτο του ζητουνε να τους πει ...
Πως γεννιεται το φως στη μαυρη παλετα της ψυχης;
Ολοι τους πανεμορφοι πριν τους αγγιξει ο θανατος
μα σαν τους προσπερνα , τραυματα εμφανιζονται
κι ο φοβος κυριευει την αγωνια
γι' αυτους που αφηνουν πισω

Στην ασφαλτο δεν ακουγονται τα βηματα του
περπατα σ'ενα χαλι απο φυλλα και φυκια
το οξυγονο λιγοστο
το ξερουν ολοι , νεκροι και ζωντανοι...
Ξαφνου ενα ετεροφωτο φως
ζωντανο μπροστα του , περπατα και περνα διπλα του
Τι ειρωνια!
Οι ψυχες να ψαχνουν
για την αναρχη, ακτιστη, ατρεπτη αιτια
και οι ανθρωποι ...
Σβησε αυτο το φως μεσα σου!
τα φυκια χανονται πρωτα [/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-03-2009