Αντιλαλούνε τα βουνά. .

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

...γκούχου...γκούχου....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αντιλαλούνε τα βουνά....


Αντιλαλούνε τα βουνά κι οι κάμποι χαχανίζουν
Καθώς κάτι λεβεντοϊοί στα πέριξ τριγυρίζουν

Και δες καιρό που διάλεξε η γρίπη να με πιάσει
Τώρα που τ' άτμοσίδερο πια δεν κολλάει στη βράση!

Μήνα δεν έφαγα φιδέ; Μήνα δεν ήπια τίλια;
Μήνα ισοτονικά ποτά με γεύση από σταφύλια;

Και πορτοκάλια έστιψα και βιταμίνες πήρα
Κι απ' τα ντεπόν μου στείλανε δώρο αναπνευστήρα

Τώρα που ήρθε η άνοιξη και τα λουλούδια ανθίζουν
Εμένα αυτά τα δέκατα μονίμως με κοιμίζουν

Κάτι καλό ίσως να βγει... θα στρώσω επιδερμίδα
Κι ίσως να βρω και γκόμενο μια μέρα στη Χαλκίδα

Ίσως κερδίσω το τζακ ποτ, ίσως και να ψηλώσω
Ίσως και στο Λυκαβητό να πάω να σκαρφαλώσω

Μαύρη μαυρίλα μ' έπιασε κι απονενοημένο
Διάβημα έκανα εχθές, κουλό κι αλαλιασμένο

Πήρα στα χέρια το κοντρόλ κι άνοιξα την τιβί μου
Μού 'ρθε ζαλάδα, σκιάχτηκα στη θέα του επιτίμου

Και τό 'χω πλέον σίγουρο, στερνή μου μάλλον γνώση
Πως απ' την παρενέργεια χειρότερα έχω νιώσει

Γι' αυτό παιδιά μου, σύντροφοι, φίλοι κι αγαπημένοι
Στον πυρετό ό,τι κι αν πω θα ρίξω... ξηγημένοι!

Δεν είμαι εγώ που σας μιλώ, η αρρώστια μ' έχει κάνει
Όλα μες στο κεφάλι μου βράζουν σαν σε καζάνι

Λέω να πάω να ονειρευτώ πως είναι καλοκαίρι
Πως είμαι δίμετρη ξανθιά και με φυσά τ' αγέρι

Κι ίσως περάσει και βοσκός και μύγδαλα μου δώσει
Και μου περάσει ο πυρετός απ' τη βαρβάτη...δόση

Αχός βαρύς ακούγεται, τ' αυτιά μου όλο βουΐζουν
Πολλά μποφώρ σηκώθηκαν κι οι τοίχοι μου γυρίζουν

Πάω το λοιπόν να σωριαστώ πάλι μες στην κουβέρτα
Της τέχνης με εξάντλησαν τούτα τα σούρτα - φέρτα

Κι αν βουληθώ να φταρνιστώ κι ο βήχας αν με πιάσει
Πάλι με χρόνια με καιρούς - του π@$τη! - θα περάσει...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-03-2009