ένα κομμάτι ουρανού

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απ’ το παράθυρο η θέα μηδαμινή
Κάποια μπαλκόνια σιδερόφραχτα
Κρεμάμενα στο χάος
Γυρεύουν ένα χέρι να πιαστούν
Και καπνοδόχοι, και φουγάρα και κεραίες
Φυτρώνουν στις ταράτσες,
Απόκοσμα λουλούδια που κοσμούν
Τον πιο ψυχρό, τον πιο μεταλλικό μας κόσμο

Μονάχα ένα κομμάτι ουρανού
Κι αυτό αποσπασματικό, τεμαχισμένο
Πεισματικά διεκδικεί τη θέασή του
Στριμωγμένο ανάμεσα σε απλωμένες μπουγάδες
όπου στεγνώνει αιωρούμενη η λαχτάρα
να καλύψουμε κάποτε τη γύμνια μας

Ένα κομμάτι ουρανού, κι αυτό τεμαχισμένο
Μονάχα που αρνούμαι να το δω…
Μονάχα που φοβάμαι να το δω…
Αν παραδεχτώ πως υπάρχει διέξοδος
Απ’ τον εγκλωβισμό που επαναπαύεται η ψυχή μου,
Θα πρέπει ύστερα –αναγκαστικά- να την αναζητήσω
Αλλιώς θα κατηγορηθώ
-Από τον ίδιο μου τον εαυτό πρωτίστως-
Πως κιότεψα, πως δείλιασα…
Και δεν το θέλω…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-03-2009