Ερωτας ορατός

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θέλω να κλάψω λέγοντας τ’όνομά σου
Για να πώ την αλήθεια μου σαν άνθρωπος με αίμα
Καθημερινά η ίδια απαντοχή ,να νιώθωμαι σιμά σου
Κι ας μη μιλώ,και τι να πώ μονάχω να θωρώ το τρυφερό σου βλέμμα

Μα δεν είμαι άνθρωπος,ουτε ποιητής ,δεν έχω ούτε φωνή
Δεν είμαι παρά μόνο ένας γύψινος σπασμένος παλμός
Στο δάσος των ανασασμών,στου κόσμου τη χλαλοή
Απ’τη μέρα που με μαστιγώνει αψύςο καημός

Δεν ξέρω κόσμο,δεν ξέρω ταόνειρα τον χλευασμό
Το κορμί μου ταλαντεύεται ανάμεσα σ’αντίθετες ισορροπίες
Γυρνώ ξαναγυρνώ να βρώ αυτο που ψάχνω να βρώ
Τρικλίζοντας και σκουντουφώντας σ’ατέλειωτες νοσταλγίες

Καιρός πια ναμάθει το φεγγάρι στη μεγάλη έρημη πλατεία
Κι αυτή η νύχτα που ακονίζει το μαχαίρι
Δίχως όριο κοφτό μ’ουρλιαχτά και μανία
Πως αυτό που αναζητώ θάχει στόχο,θάχει φτερά σαν περιστέρι

Έρχετα,έρχεται στου προσκεφάλου τις σιωπές
Φωτεινό σημάδι που γεμίζει τον αγέρα δίχως πυξίδα
Έρχεται απ’των κυμάτων τις αιώνιες εσχατιές
Ξεχύνεται στις πάχνες των ματιών μου που ζητάνε ελπίδα

Καινούργιο παντοτινό πέταγμα πάνω απο κοίτες αδειανές
Επιτέλους φτάνει μέσα μου,ανθισμένος ουρανός
Με σμάρια φρενιασμένα και ζεφύρων συντροφιές
Έρωτας δίχως αρχή και τέλος,έρωτας ορατός

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-03-2009