Τρι-γυρνώντας στη σιωπή

Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή}

αφιερωμένο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βιαστικά χρώματα καταλήγουν στο μαύρο
κάτι ανάμεσα στη σκούρα και πηχτή διάθεσή μου
κάτι ανάμεσα σε δάκρυ και χαμόγελο
μα πάντα μ'εκείνο το απρόσεχτο βλέμμα
κοιτάχτε και προσπεράστε όπως έκαναν κι οι άλλοι
κι εκείνοι με τις ομπρέλες στις καρδιές!

Κουρασμένη ζωή,που ανιχνεύεις στα μάτια
να σκιτσάρουμε μία καρδιά με τέσσερα πόδια
να'χει όλη την όρεξη που λείπει από εμάς
να'χει ανάγκη να δώσει μονάχα δίχως κάτι να πάρει
και μ'αγνότητα να'χει ντυμένο τον κόσμο της...

Μα γυμνή σαν περνά η ζωή από ένα παράθυρο
κι όταν ξέρεις πως τρένα να πας δεν υπάρχουν πολλά
καταλήγεις αρρώστια να γίνεσαι,μονολόγους τρελού να σκορπάς

Γυρνάω στη σιωπή λοιπόν,
γυρνώ στην απουσία και φοβάμαι
το χέρι σου που μου'βαψε τον ουρανό γαλάζιο
τον κάνει τώρα να αιμοραγεί
κοπάδια οι σκυφτοί αναστεναγμοί ζητάνε μία πόρτα,ένα δάκρυ μου
όμως δεν τους χαρίζετε κανένα...
Γέλα!Ίσως έτσι ν'ανασάνεις παραπάνω
θα'χω παρέα εγώ,την μοναξιά όπως τότε,μην με φοβάσαι
στιγμές αθάνατες θα έχω να θυμάμαι
κι ότι κάποτε έκανα κούνια στο βλέμμα σου πάνω,
κούρνιαζα στη ζωή σου κι ήμουν ευτυχισμένη!
Τώρα νεκρή μακριά απ'την αγκαλιά σου
κι οι λέξεις μου το νόημα τσαλάκωσαν και βουρ για το καλάθι τον αχρήστων
στα σκουπίδια ΟΛΑ
όποια ζωή,όποια ανάμνηση γυαλί που κόβει με τη θύμηση
όποια φιλιά που τρέμουν το κορμί και το συνθλίβουν
στα σκουπίδια ΟΛΑ!
Μια ζωή για πέταμα λοιπόν,
μια ζωή ευθύνη μου και λάθη..πάντα λάθη..τόσα λάθη
κι όλα εγώ..τόσο εγώ που δεν έμεινε χώρος για κανέναν
Γυρνάω στη σιωπή,στην απουσία και φοβάμαι
μια δέσμια καρδιά που θα θυμίζει πόσο μοιάζαμε
γιατί να σε χωρέσω σε μια τελεία δεν μπορώ
θέλω τουλάχιστον τρεις

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-03-2009