Αδιαβροχη φιλια

Δημιουργός: Συλλογος Ερωτεωμενων και φιλων, Συλλογος Ερωτευμενων και Φιλων

Ως πριν 1 ωρα δεν ειχα εμπνευση...τωρα οριστε! ενα απο τα πιο ωραια νομιζω...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα χασαμε ολα μια μερα,
τα χασαμε μεσ’ απο τις σκιες που κατεβαινουν απο τους αιθερες,
εσπασαν την πορτα και μπηκαν,
μας τα γκρεμισαν ολα σαν ντομινο,
μας τα πηραν ολα κι εφυγαν, και ανεβηκαν πισω στα συννεφα.

Τα πηραν ολα τα ονειρα μας και εξαφανιστηκαν,
ο ουρανος εγινε κατακοκκινος,
το χρωμα εσταζε απο το θρονο του θεου, μουσκεμα γιναμε στο κοκκινο...
Ηταν η αποχρωση του ερωτα η του αιματος?

Εριξε καρεκλοποδαρα εκεινη τη νυχτα,
και ακομα ψιχαλιζει,
δεν μετανιωνω αυτα που ειπαμε,
μα τη ψυχη μου βασανιζει.
Ελα να ψαξουμε τις σκιες,
θα τις βρουμε μια μια,
θα ζητησουμε οσα μας πηραν,
και απο την αρχη να σχηματισουμε,
μια δυνατη φιλια.

Ελα να ξεχασουμε το κοκκινο,
να βρουμε μια δικη μας αποχρωση,
ελα να βρουμε κατι κιτρινο,
-αφου αρεσει και στους δυο μας.-
Ελα να βρουμε μια αποχρωση που δεν βρηκε κανεις ποτε,
και με αυτη να χρωματισουμε το ουρανιο τοξο που θα στολισει τον οριζοντα,
μετα τη βροχη.

Παμε στους ουρανους,
παμε οπλοφορωντας,
σφαιρες πολλες να μοιρασουμε την καθε σκια που τολμισε να μας αμφισβητησει,
παμε να τις σφαξουμε ολες,
σαν τρωκτικα να τις ξετρυπωσουμε,
σαν εντομα να τις λιωσουμε,
και μια χειραψια να δωσουμε στην ζωη,
τωρα που τα σχεδια της αποκαλυπτει

Εριξε καρεκλοποδαρα εκεινη τη νυχτα,
και ακομα ψιχαλιζει,
δεν μετανιωνω αυτα που ειπαμε,
μα τη ψυχη μου βασανιζει.
Ελα να ψαξουμε τις σκιες,
θα τις βρουμε μια μια,
θα ζητησουμε οσα μας πηραν,
και απο την αρχη να σχηματισουμε,
μια δυνατη φιλια.

Παμε να παιξουμε χοκει,
παμε μεχρι να γινουμε καλυτεροι απο τον κο.Μαικ, (XD)
και στην διαδικασια να πασαρουμε ο ενας στον αλλο,
Ολες τις σκεψεις και τα ονειρα μας...

Ελα και δεν βαρεθηκα ποτε,
τις ατελειωτες φιλοσοφιες σου,
ελα και εμαθα να χαμογελω,
καθε φορα που πεφτω και χτυπω,
ελα και ορκιζομαι σε οτι αγαπω,
σ’ αγαπω και σε σεβομαι,
ελα και βαριεμαι να ‘μαι μονος μου...

Εριξε καρεκλοποδαρα εκεινη τη νυχτα,
και ακομα ψιχαλιζει,
δεν μετανιωνω αυτα που ειπαμε,
μα τη ψυχη μου βασανιζει.
Ελα να ψαξουμε τις σκιες,
θα τις βρουμε μια μια,
θα ζητησουμε οσα μας πηραν,
και απο την αρχη να σχηματισουμε,
μια δυνατη φιλια.
Ελα να ανοιξουμε το παραθυρο,
Να παρουμε λιγο αερα τωρα που η βροχη σταματησε,
Ελα να φταξουμε μια αδιαβροχη φιλια,
Ειναι η μονη λυση,
Γιατι οι καταιγιδες δεν θα σταματησουν να ερχονται...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-03-2009