Ηρθε η ωρα

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Του αναπότρεπτου ακούγεται η ώρα
Προσπαθώ να ξεφύγω απ΄τη σφαγή,να γλυτώσω απ’τη μπόρα
Τρέχω να τους προλάβω στη σκάλα
Μα οι τύψεις με κρατούν σαν κηροπήγια μεγάλα
Του αύριο είναι όλοι μάρτυρες σιωπηλοί
Απο αύριο ίσως αρχίσει η αληθινή μου ζωή
Για να γνωρίσω τον κόσμο ένα ανεξήγητο όνειρο αρκεί
Ένα όνειρο που κάνει την ύπαρξη μου πιο αινιγματική
Που το ξεχνάς το πρωί γιατι ήταν άδικο ή ξένο
Γιατι ξέρεις οτι ήταν το ίδιο το πεπρωμένο
Και τότε βλέπεις σαν παράθυρα πλατιά
Τα μεγάλα βιβλία της ερημιάς ανοιχτά


Ξυπνάω άρρωστος κάτω απ’τον πολυκαιρισμένο ουρανό
Φοράω το σακάκι του αδελφού μου κι έτσι είμαστε δυό
Ακούω ένα θρόισμα κι η κουρτίνα ανοίγει απαλά
Ένα φάντασμα με κοιτάζει,μια ευτυχία παλιά
Με ρωτάει δακρυσμένο «γιατί σ’αρέσει να βασανίζεσαι»
Θέλω να καταλάβω αδελφέ μου ,μα εσύ μη ζορίζεσαι
Ας γυρίσω προς τον τοίχο τις φωτογραφίες των νεκρών
Κι ας κοιμηθώ λίγο ,αφού όλα εδώ είναι κατάλοιπα των καημών
Τα έχει κατοικήσει απο καιρό η λύπη
Εδω δεν έρχεται συχνά,δεν πλησιάζει καθόλου η λήθη
Κι έτσι πάντοτε με βαραίνει κάποια αόριστη ενοχή
Εγώ ένας ιδοφυής της δυστυχίας που για μια ωραιότερη εποχή
Κάποτε τίναξα στον αέρα τα μυαλά μου
Που για όλους τους αποχωρισμούς άφηνα τα δάκρυά μου
Που ακόμα ονειρεύομαι να κλάψω τόσο πολύ
Για να λησμονήσω κάθε στιγμή που έγινε σκόνη,γαι να λησμονήσω τη ζωή..........

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-03-2009