Η φλόγα μιας λαμπάδας

Δημιουργός: elena351, ΕΛΕΝΑ Λ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φύσηξε απότομος αέρας ξαφνικά η γή εσύχθει
τα κυπαρίσσια τρέμουν σύγκορμα στο πέρασμά του
η μοίρα μόνη τώρα σιωπηλή στο ναό εσύρθει
κερί ανάβει στο μανουάλι μπρός στο εικόνισμά του .

Σφράγισαν οι πύλες νεκρό τοπίο τα χέρια σταυρώσαν
για δευτερόλεπτα απόλυτη σιγή μόνο ένα κλάμα...
τα ελάφια έσκυψαν για νερό όμως βουρκώσαν....
ψηλαφιστά σ´ αγγίζει η ελπίδα κάνοντας τάμα .

Βαριά τα βλέφαρα η σκέψη έχει μπροστά της δρόμο
η ανάσα αδύναμη μονάχη της χαροπαλεύει ...
ο χάρος μπαινοβγαίνει με σιγουριά σ´ άγγιξε στον ώμο...
και την ψυχή σου λουμωχτά γυροφέρνει και παιδεύει .

Σβήνει το φώς του καντηλιού στο κοιμητήρι δεν είν᾽ ώρα
της γής το σκάμα ακόμη παγωμένο και σκληρό ....
γλιστρά τόσο πολύ ο δρόμος κι εχει απότομη κατηφόρα
μα με τα μαύρα να ντυθώ ... χάρε δεν το μπορώ .

Πρόωρα φτάνει φέτος αγχωμένη η ανάσταση τρεχάτη
το άγιο φώς απλόχερα στης γής τους θνητούς μοιράζει
μα η φλόγα μιας λαμπάδας αργεί λές και έχει γινάτι
κι ο Ἀδης μιά για πάντα κλειδαριά στην πόρτα αλλάζει .

Τα δάκρυα μου κάνω αγιασμό και στον προσφέρω ...
τα ξεραμένα απο τον πόνο χείλη σου λιγάκι να δροσίσω
ένα κομμάτι αγάπης "αντίδωρο"τρέχω για να σου φέρω
κι ένα ολόγλυκο φιλί" ζωής" εγώ να σου χαρίσω .




....@....
19-03-2009

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-03-2009