Ξεγύμνωμα

Δημιουργός: Μετέωρος Άγγελος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι τα μάτια μου καθρέπτες που θαμπώνουν
σπηλιές με δράκους που φυλάνε το χρυσάφι
αίμα αθώου ξεραμένο σε ξυράφι
δύσβατοι δρόμοι που τα πέλματα πληγώνουν

Είναι η πόλη μου χαμένη Ατλαντίδα
βασίλισσα που ντύνεται με φόρεμα ζητιάνας
που πεθυμεί το άγγιγμα κάποιας παρθένας μάνας
κάτι αγνό που να την ντύνει με ελπίδα

Είναι οι μέρες μου αλύτρωτα πουλιά
φυλακισμένα μέσα στα κλουβιά της μνήμης
νοσταλγοί μακρινών στιγμών γαλήνης
σε δάση ξεχασμένα κάπου στο πουθενά

Είναι τα λόγια μου βλαστήμιες του μυαλού
χορός Σαλώμης που επιθυμεί τον φόνο
κι αυτό γιατι αρνήθηκα ότι μου δίνουν μόνο
και την ταμπέλα έσπασα τ' «άσπιλου» και «καλού»

Είναι οι βλέψεις μου πνιγμένες οπτασίες
μέλλον θολό που αργοσβήνει στα σφαγεία
τώρα που κάθε σάπιο σφύζει από υγειά
κι επιβραβεύονται ανόητες κι ανούσιες αξίες

Είν' η σκέψη μου πελώρια ανηφόρα
μα μπουσουλώντας προσεγγίζω την κορφή της
κι αναρωτιέμαι, είν' η καρδιά μου αδερφή της;
μηπως ξοδεύω άδικα την λιγοστή μου ώρα;

Μετέωρος ʼγγελος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-03-2005