Η ιέρεια των αμνών

Δημιουργός: Μοιάζω μ'εσένα, Αθανασία Γ.

"Όμως τα πρόβατα τους λύκους θα τους φάνε..."

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μόνη ανάμεσα σε λύκους και κραυγές
πανσελήνους Αυγουστιάτικες δαμάζω
Ξημερώνομαι μετρώντας τις πληγές
με το αίμά μου το δρόμο μου χαράζω.

Γύρω οι λύκοι- της εούς οι παραγιοί
τρέμουν λίγο από το φως της να κοιτάξουν
την πορεία ενός κύκλου έχει η γη
μα φοβάμαι πως κι ετούτο θα το αλλάξουν.

Βυρσοδέψης ο θεός θα με γλιτώσει
κι απ’το βέλασμα του χρόνου θα μου υφάνει
τρεις στιγμές για τη ζωή μου την καμπόση
με ένα μάλλινο και ρούχινο στεφάνι.

Το σαρκίο μου θα ζήσει σαν ψυχή
μοναχός περπατητής στο μονοπάτι
Τούτη η στέψη μου θα μοιάζει με αρχή
στην ουσία θα’ναι τέλος και απάτη.

Κλυδωνίζοντας ανθρώπινες ζωές
θα κρυφτώ στο σάβανό μου για τον ύπνο
με δυο ασθμαίνουσες ισχνές αναπνοές
θα καθίσω με το θάνατο για δείπνο.

Μόνη ανάμεσα σε μόνους, μυστικά
θα το βγάλω το μαχαίρι απ’τα στήθια
να το ξέρεις.. ο τολμών πάντα νικά
τούτη ήταν και θα είναι η αλήθεια.

Και οι λύκοι έτσι θα σβήσουν σαν κερί
που δεν άρκεσε να κάψει το φιτίλι
ήταν κάποτε της μοίρας μου εχθροί
μα το θέλησα να φύγουμε σα φίλοι.

Θα’ρθουν ύστερα οι θρήνοι του αμνού
στα αυτιά μου να φωλιάσουνε σα βόμβοι
κι απ’τα πέρατα τ’ατέρμονου ουρανού
θα ανοίξει κι η δική μου κατακόμβη.

Δίχως σκέψη θα ορμήξω καταγής
σαν προβάτου τελευταία επιθυμία...
Και σαν ύψιστη ιέρεια σιγής
θα πεθάνω για να γράψεις ιστορία....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-03-2009