Κυριολεκτικα, μεταφορικα

Δημιουργός: Συλλογος Ερωτεωμενων και φιλων, Συλλογος Ερωτευμενων και Φιλων

Τι ομορφη θεα που ηταν, δεν θα το ξεχασω ποτε, μα ταυτοχρονα σιχαινομαι που οπου γυρισω βλεπω τον εαυτο μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ειναι η γη που εισβαλλει στη θαλασσα,
η μηπως ειναι η θαλασσα που εισβαλλει στη γη?....
Με εκατομμυρια κυμματα διαλυει,
καταστρεφει,
διαβρωνει τις πολυτιμες ακτες της ψυχης μου
δημιουργοντας μια πανεμορφη,
μπλε πλανη,
μεσ’ απο ενα κοσμο που ηταν καποτε ολο στερια...?

Δυστυχως η θαλλασσα ειναι πανεμορφη.
Μα και ‘συ το ιδιο πραμα εισαι.
Δυστυχως πανεμορφη.

Που πηγε η γη την οποια αγαπουσα?
Ο ερωτας με περικυκλωνει με νερο,
...αλλα μονος πρεπει να μαθω να κολυμπω!

Ωκεανοι απεραντοι περιβαλλουν τον οριζοντα,
παντου μπλε,
παντου ερωτας,
παντου πονος,
παντου χαμογελο.

Δεν φοβαμαι την απεραντοσυνη των ωκεανων.
Στα ματια σου ειδα πολυ μεγαλυτερα τοπια.
Το μπλε ειναι που φοβαμαι,
για τη χαμενη στερια ειναι που θρηνω,
τα λιμανια μου χανω,
ενα ενα,
στους αφρους των κυμματων που με βαρουν στον υπνο μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-03-2009