Μας νικήσαμε

Δημιουργός: whitetiger

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξαφνικά οι μέρες γίνανε αγιάτρευτα βαρετές ...

Ολοκλήρωσα την εργασία μου
διάβασα ένα βιβλίο
πότισα τα λουλούδια
έπαιξα λίγο πιάνο
μαγείρεψα κινέζικο κοτόπουλο
και πήρα μια φίλη μου τηλέφωνο
για να της πω ότι δεν έχω τίποτα να της πω.
Πως το τοπίο έχει παγώσει
κι ότι είχε γίνει έχει τελειώσει
και τώρα απλά υπάρχω
χωρίς να ζω...

Δεν τον σκεφτόμουν
ούτε είμαι πια ερωτευμένη
ούτε περιμένω κάτι να συμβεί
ακόμα κι αν συμβεί θα κάνω πίσω
αυτό τόλμησα ν' αποφασίσω
ο καθένας γυρίζει στον δρόμο του
γιατί η διασταύρωση τελείωσε
κι ας μην βρήκα ακόμα τον δικό μου...

Απλά αναρωτήθηκα
γιατί έχει τόση ησυχία;
γιατί δεν μιλάω πια με τον Θεό
κι ούτε Εκείνος με 'μένα;
γιατί μου είναι αδιάφορο το μέλλον;
γιατί πια δεν νιώθω
ούτε ζέστη ούτε κρύο;
ούτε αγάπη , ούτε θυμό;
Γιατί δεν ξυπνώ τις νύχτες
με μάτια δακρυσμένα;
γιατί δεν αποκεφαλίζω
τα αρκουδάκια μου
και δεν σπάω τα ποτήρια;
γιατί δεν σκίζω τα παλιά μου
ημερολόγια όπως έκανα τότε;
τώρα δεν κρατάω ημερολόγιο...

Γιατί εκείνος λείπει
φοβήθηκε κι έφυγε...
Φοβήθηκε όλα όσα μας δίναν ζωή
προτιμήσαμε να φοβόμαστε
παρά να ζούμε
κι έτσι τώρα οι μέρες
δεν περνάνε...
κι η ζωή έχει μόνο
τη γεύση της μοναξιάς.

Μαζί του χάθηκαν οι κατάσκοποι
που μας κυνηγούσαν
και τα περιπολικά
που τις νύχτες μας τιμούσαν.
Χάθηκε και το κυνηγητό
των γονιών μου ,
ο έφηβος αντάρτης μέσα μου
αρνήθηκα εκείνον
συμφιλιώθηκα μαζί τους.

Χάθηκαν τα ανέκδοτα
κι ο ανταγωνισμός
για το ποίος έχει πιο πολύ χιούμορ
ο Αλέξης ή ο Δημοσθένης;
Χάθηκαν οι ταχύτητες
του χτύπου της καρδιάς
σαν αγγίζει κάτι απαγορευμένο.

Που πήγε η θάλασσα;
που πήγαν τ' αστέρια;
ο ήλιος κι ο δυνατός αέρας;
οι εντάσεις και οι αντιδράσεις;
οι καυγάδες μας που σήκωναν πολέμους;
τα ξενύχτια στις καυάτζες
οι σοφίες και φαντασίες
η ζήλια , το πάθος
οι φιλίες και φιλονικίες;

Θα 'ταν ψέμα αν έλεγα πως μου λείπει
επειδή τον ''αγάπησα στ' αλήθεια''
Όμως εκείνο που λείπει
είναι το μικρό μας θέατρο
με τους χιλιάδες θεατές
να μας μιλάνε , να μας κυνηγάνε
μαζί μας να γελάνε
τα λάστιχα να σκάνε
για να μας αφήσουν μόνους
στο ψηλό και έρημο βουνό.

Κοιτάζω το ρολόι που μου χάρισες
οι δείκτες του έχουν σταματήσει
βαριούνται να προχωρήσουν
χωρίς σκοπό...
Μέχρι χτες ήσουν εδώ
μετά τ' αποφασίσαμε
το παρελθόν αφήσαμε
με τους νόμους συμφωνήσαμε
και... μας νικήσαμε.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-03-2009