Τραγουδι του θρήνου

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μαύρο ρίχνω στη ζωή,στο θάνατο λευκό
Χωρίζεται απ’το σώμα η ψυχή,πια να ελπίσω δεν μπορώ
Έχω θαφτεί στη μοίρα μου,τα εγκόσμια γκρεμμίζω
Της λησμονιάς οι τόποι γύρα μου,χώμα τυφλό,ψημένο διασχίζω

Μυρίζει νέκρα την ακούω που με καρφώνει
Μαύρο αίμα σα πλαγιασμένη πέτρα ,την απαλάμη μου αυλακώνει
Αδράχνει σιωπές και συννεφιές κουβαλάει το χρόνο
Σκεπάζει τις λαγαρές μορφές πούναι γεμάτες πόνο

Δεν κλαίν μόνο τα μάτια ,μα κλαίν και τα παιδια μου χλωμιασμένα
Κοιτάζουν τις ρωγμές και τα κομμάτια ,πενθούν λησμονημένα
Συντριβάνι και δροσιά ψυχής στην ακροθαλασσιά του αγέρα
Όνειρα στ’ακρογιάλια της αυγής ,φώς που βουλιάζει την ημέρα

Στο μοιρασμένο σπίτι βάζω καθρεφτες σκοτεινούς
Και ντύνομαι σαν τον θανατοποινίτη να ξεγελώ τους ουρανούς
Κυκλοφορώ στην ερημιά μόλις νυχτώνει
Βρίσκω σκοινί,μαχαίρι και καρδιά,της τέχνης μου θα γίνουν οι δαιμόνοι

Κλείνω τα μπαλκόνια μου να μην ακούω το δάκρυ
Κι αναμετρώ τα χρόνια μου στου κόσμου αυτή την άκρη
Μα τι φωνές τι τιμωρία,χωράνε μες στη φούχτα μου χίλια βιολιά
Πρόσωπο με πρόσωπο με λιώνει η αγωνία,αλυχτάνε κάτι σκυλιά

Ένα γιούλι απο γαλάζιο φώς και κρύο που σ’όλα αντηχεί
Ανοιξιάτικο αιώνιο τοπείο πάω κιόλας εκεί
Αμολημένο περιστέρι ,την αγάπη τραγουδάει θείο μυστήριο
Μια δέηση στη σιγή σαν αγιοκέρι τάμα στο μαρτύριο

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-03-2009