Aν αγαπιόμαστε

Δημιουργός: anthier, Aνθή

Η τύχη είναι ένας χαμάλης που του φορτώνουμε πάντα τις βλακείες μας.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αν με κοιτας χάνω απ' τα πόδια μου το έδαφος,
αν με αγγίξεις στα τυλίγω στο κορμί.
Θα πράξω κάτι που δε θα 'μενες ανέπαφος
και για να αρχίσω σου γυρεύω αφορμή.

Αν μου μιλήσεις, ξαναπιάστηκα στη φάκα σου
και άν μου γνέψεις πάλι θα 'ρθω να σε βρω.
Και θα με ρίξει η ανέμπνευστη ατάκα σου,
σε ένα πεδίο δίχως τίποτα ιερό.

Θα λησμονήσω τις κακίες που ανταλλάξαμε.
Αν πλησιάσεις, ότι ψάχνεις θα στο πω.
Τέρμα να μπει, στην αποχαύνωση που αράξαμε,
μέσα απ' τα αθόρυβα θλιμμένα σ' αγαπω .

Αν με κοιτάξεις, θα εντοπίσεις όσα σου 'κρυψα,
αν με ακούσεις, θα βρεις και άλλη εκδοχή,
θα δω κι εγώ, πως μ'αγαπάς κι ότι σου έλειψα.
Και θα υπογράψουμε κοινή ανακωχή.

Αν μ' αγαπάς, θα δεις αλήθειες που αποκρύψαμε,
μα αν αυτό δε γίνει, είναι να απορείς.
Αυτόν τον έρωτα, που άδικα απορρίψαμε,
θα αναβιώσουμε αφού λήξαμε νωρίς.

Μα αν δε με θες, μην ψιθυρίζεις το αντίο μας,
πρέπει να ακούσω να το λέμε δυνατά.
Θα 'ναι ένα λάθος, που αποδίδω και στους δύο μας,
αφού, αμέτοχοι, τα κάναμε ......(...τά)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-04-2009